Επιστήμονες ανακαλύπτουν φυτική πρωτεΐνη που ενισχύει την αντοχή στον ήλιο
Οι υψηλές θερμοκρασίες και η έντονη ακτινοβολία σήμερα είναι πλέον επιβλαβείς, διότι απειλούν τον οργανισμό των φυτών και περιορίζουν την παραγωγικότητά τους, παρότι ο ήλιος είναι απαραίτητος στη διαδικασία φωτοσύνθεσής τους. Μελέτη αναφέρει την πρωτεΐνη LHCB8, η οποία προκαλεί λιγότερες βλάβες στον οργανισμό σε περίπτωση υπερέκθεσης στο ηλιακό φως. Πρόκειται για μία φωτοσυνθετική πρωτεΐνη που βοηθά τα φυτά να διαχειρίζονται καλύτερα την έκθεση στο έντονο ηλιακό φως. Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Βερόνας σε συνεργασία με την Ακαδημία Επιστημών του Πεκίνου κατέληξαν στο συμπέρασμα, όπως επεσήμανε ο καθηγητής Φυσιολογίας Φυτών του ιταλικού πανεπιστημίου, Ρομπέρτο Μπάσι, ότι παρότι το φως είναι απαραίτητο στα φυτά, η έντονη υπερβολική ποσότητα αποδεικνύεται επιβλαβής. Σημειώνει ειδικότερα: «Όταν η ηλιακή ακτινοβολία είναι πολύ έντονη, μέρος της ενέργειας παράγει μόρια που είναι τοξικά για τα φυτά, προκαλώντας την επιδείνωσή τους και περιορίζοντας την παραγωγικότητά τους. Για να ξεπεράσουν αυτόν τον περιορισμό, τα φυτά έχουν αναπτύξει μια σειρά από αμυντικές στρατηγικές». Δείτε επίσης: ProSiebenSat.1: Περνά στα χέρια της MFE του Μπερλουσκόνι Σύμφωνα με έκθεση που δημοσιεύθηκε στο Nature Communicationsς, διαφορετικά φυτά, όπως η νορβηγική ερυθρελάτη των σκανδιναβικών δασών και η Welwitschia της ερήμου Ναμίμπ στην Αφρική, παράγουν μεγάλες ποσότητες της ίδιας πρωτεΐνης LHCB8, η οποία συμβάλλει στη συγκέντρωση του φωτός και την ολοκλήρωση της φωτοσύνθεσης. Σημειώνουν δε ότι τα περισσότερα από αυτά παράγουν και μια άλλη πρωτεΐνη, την LHCB4. Συγκρινόμενες οι δύο πρωτεΐνες δημιουργώντας φυτά που παράγουν τη μία ή την άλλη, διαπιστώθηκε ότι οργανισμοί με LHCB8 υπέστησαν λιγότερες βλάβες υπερεκτιθέμενα σε πλήρες φως επιτρέποντας σε περισσότερα φωτόνια να περάσουν στα φύλλα. Τα άνω φύλλα παρέμειναν υγιή για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ενώ τα κάτω φύλλα έλαβαν περισσότερο φως από το συνηθισμένο και επομένως αποδείχθηκαν παραγωγικότερα. Με δεδομένο ότι θα διερευνηθεί πλήρως η κατανόηση του μηχανισμού της πρωτεΐνης στη διαδικασία άμυνας από την υπερβολική έκθεση στο φως, ο Λούκα Νταλ ́Όστο του Πανεπιστημίου της Βερόνας, ένας από τους εν λόγω ερευνητές, οι αποκτηθείσες γνώσεις θα μεταφερθούν σε καλλιέργειες ειδών αγρονομικού ενδιαφέροντος που αναπτύσσονται σε κλίματα με υψηλή ηλιακή έκθεση, με στόχο τη διαφύλαξη της παραγωγικότητας των καλλιεργειών. Ας σημειωθεί, όπως υπογραμμίζουν οι επιστήμονες, ότι τα νέα κλιματικά δεδομένα δημιουργούν ολοένα και πιο σύνθετες προκλήσεις για τη γεωργία, οπότε τα όποια ευρήματα μπορεί και να λειτουργήσουν ως εργαλείο για την αντιμετώπιση των νέων ανακυπτόντων προβλημάτων. Μπορεί να σας ενδιαφέρει: Πώς θα είναι οι Πόλεις του Μέλλοντος σε 100 Χρόνια: Τεχνολογία, Βιωσιμότητα και Καινοτομία
Πώς θα είναι οι Πόλεις του Μέλλοντος σε 100 Χρόνια: Τεχνολογία, Βιωσιμότητα και Καινοτομία
Στον 21ο αιώνα, οι πόλεις μας μεταμορφώνονται με ρυθμούς που λίγες δεκαετίες πριν θα θεωρούσαμε αδιανόητους. Η ταχύτητα της τεχνολογικής προόδου, η ανάγκη για βιωσιμότητα και η πίεση από την κλιματική αλλαγή συνθέτουν ένα σκηνικό που μας οδηγεί να αναρωτηθούμε: πώς θα μοιάζουν οι πόλεις μας σε 100 χρόνια; Στο Finance Trends, αξιοποιούμε εργαλεία όπως το MidJourney για να οπτικοποιήσουμε πιθανά σενάρια. Με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης δημιουργήσαμε εικόνες που δεν είναι απλώς καλλιτεχνικές αποτυπώσεις, αλλά προβολές των τάσεων που ήδη διαμορφώνονται σήμερα. Οι Πόλεις του Μέλλοντος 1. Κάθετη Αρχιτεκτονική – Οι ουρανοξύστες του αύριο δεν θα είναι απλά κτίρια γραφείων. Θα λειτουργούν ως «κάθετες πόλεις» με κατοικίες, αγορές, πράσινα πάρκα και χώρους αναψυχής. 2. Πράσινες Υποδομές – Οι ταράτσες και οι τοίχοι θα καλύπτονται από φυτά. Η βιοκλιματική αρχιτεκτονική θα είναι δεδομένη και η ενέργεια θα προέρχεται σχεδόν αποκλειστικά από ανανεώσιμες πηγές. 3. Μεταφορές χωρίς Ρύπους – Οχήματα χωρίς οδηγό, ιπτάμενα ταξί και δίκτυα μαζικής μεταφοράς με μηδενικό αποτύπωμα άνθρακα θα είναι η νέα κανονικότητα. Δείτε επίσης: Περιζήτητοι οι AI Experts με Συμβόλαια Δισεκατομμυρίων Η τεχνολογία του μέλλοντος περιλαμβάνει ουρανοξύστες με πράσινα στοιχεία, ιπτάμενα ταξί και έξυπνες υποδομές. 4. Έξυπνες Υποδομές – Αισθητήρες, big data και AI θα κάνουν τις πόλεις «έξυπνες», μειώνοντας την κατανάλωση ενέργειας, βελτιώνοντας την ασφάλεια και διευκολύνοντας την καθημερινότητα. 5. Ανθεκτικότητα στην Κλιματική Αλλαγή – Υποδομές ανθεκτικές σε πλημμύρες, κύματα καύσωνα και ακραία φαινόμενα θα είναι αναπόσπαστο στοιχείο της αστικής ζωής. Το MidJourney ως Γέφυρα Φαντασίας και Πραγματικότητας Με το MidJourney μπορέσαμε να «δούμε» τα πιθανά αυτά σενάρια με μια εντυπωσιακή οπτική. Οι εικόνες που προκύπτουν δεν είναι επιστημονικά ακριβείς προβλέψεις, αλλά ένα εργαλείο για να συνειδητοποιήσουμε πώς οι τρέχουσες τάσεις μπορούν να εξελιχθούν στο μέλλον. Συμπέρασμα Το μέλλον των πόλεων σε 100 χρόνια πιθανότατα θα είναι ένα μείγμα υψηλής τεχνολογίας, οικολογικής συνείδησης και ανθεκτικότητας. Αν και πολλά μένουν αβέβαια, ένα πράγμα είναι σίγουρο: οι πόλεις του αύριο θα αντικατοπτρίζουν τις επιλογές που κάνουμε σήμερα. Μπορεί να σας ενδιαφέρει: Δάση και κλιματική αλλαγή: Οι προκλήσεις της προσαρμογής
Δάση και κλιματική αλλαγή: Οι προκλήσεις της προσαρμογής
Σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου Γουέικ Φόρεστ στη Νότια Καλιφόρνια η δυσκολία δασών σε Αμαζόνιο και Άνδεις να προσαρμοστούν στην κλιματική αλλαγή έχει σοβαρές επιπτώσεις στη βιοποικιλότητα και την ισορροπία του οικοσυστήματος. Συγκεκριμένα με έκθεση στο Proceedings of the National Sciences, ολόκληρες κοινότητες δέντρων δεν καταφέρνουν να ανταποκριθούν έγκαιρα στην αυξανόμενη θερμοκρασία. Χαρακτηριστικά τεράστιες περιοχές του Αμαζονίου και των Άνδεων παραμένουν στάσιμες, με τους ειδικούς να εκφράζουν ανησυχία για την ανθεκτικότητά τους και τις συνέπειες στη ρύθμιση του κλίματος και την επικονίαση. Ο επικεφαλής της έρευνας Γουίλιαμ Φαρφάν-Ρίος τονίζει: «Αυτά τα δάση απλώς δεν συμβαδίζουν με την κλιματική αλλαγή», και έτσι απειλείται η ακεραιότητα και η λειτουργία των πιο ποικιλόμορφων δασών στη Γη. Δείτε επίσης: Το μέλλον της ενέργειας: Πώς οι μονάδες άνθρακα γίνονται πυρήνες AI Η έρευνα συμπεριέλαβε 66.000 δέντρα 2.500 διαφορετικών ειδών σε 66 περιοχές σε Περού και Βολιβία σε διάστημα 40 ετών. Κατέληξε στην ανατροπή των πρότερων εντυπώσεων που ήθελαν τα είδη να έχουν προσαρμοστεί στη θερμοκρασία, εφόσον εντόπισαν ελάχιστα έως μηδενικά στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι οι κοινότητες δέντρων θερμαίνονται παράλληλα με το κλίμα. Ο δε ρυθμός με τον οποίο τα δάση που προσαρμόζονται στη θερμότητα αντικαθιστούν εκείνα που είναι προσαρμοσμένα στην ψύξη αποδεικνύεται πολύ πιο αργός από τον ρυθμό θέρμανσης. Πρόκειται για το φαινόμενο της «αναντιστοιχίας», το «κλιματικό χρέος», δηλαδή η αναμενόμενη αλλαγή που θα έπρεπε να συμβαδίζει με την άνοδο των θερμοκρασιών δεν πραγματώθηκε. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι τα δάση θα φτάσουν σε ένα σημείο από το οποίο ενδέχεται να μην ανακάμψουν. Ο Μάιλς Σίλμαν από το Γουέικ Φόρεστ επεσήμανε: «Πρέπει να είσαι εκεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα για να καταλάβεις πώς αλλάζουν αυτά τα δάση», τα δάση μεταβάλλονται, αλλά όχι ώστε να καθίστανται ανθεκτικά στην κλιματική αλλαγή. Αν και οι κοινότητες των δέντρων μπορούν να προσαρμοστούν για χιλιάδες χρόνια, τα μεμονωμένα δέντρα πεθαίνουν γρήγορα και τα νέα αναπτύσσονται αργά. Ας μην παραληφθεί η πολύτιμη συμβολή των ζώων που διασπείρουν σπόρους και επικονιάζουν, βοηθώντας στην επέκτασή τους. Όμως, η απώλεια οικοτόπων συρρικνώνει τους πληθυσμούς τους. Αυτά τα δεδομένα προκύπτουν από μία σειρά εκθέσεων που αποδεικνύουν ότι τα είδη στις τροπικές περιοχές είναι λιγότερο ικανά να ανταποκριθούν στην κλιματική αλλαγή από ό,τι τα αντίστοιχα στις εύκρατες ζώνες. Τα τροπικά είδη έχουν περιορισμένη αντοχή στις υψηλές θερμοκρασίες και ελάχιστα σημεία μετανάστευσης, ιδίως στις πεδινές περιοχές, όπου δεν υπάρχουν είδη προσαρμοσμένα στις θερμότερες περιοχές ώστε να μετακινηθούν. Μπορεί να σας ενδιαφέρει: Το αβέβαιο μέλλον της ασφάλισης σε έναν κόσμο που αλλάζει κλιματικά
Το αβέβαιο μέλλον της ασφάλισης σε έναν κόσμο που αλλάζει κλιματικά
Η κλιματική αλλαγή επηρεάζει τις ασφαλιστικές, καθιστώντας τις καλύψεις ολοένα πιο μη εφαρμόσιμες. Η επιδείνωση του κλίματος πλήττει την οικονομία, αφού ολόκληρες περιοχές μπορεί να μην είναι δυνατόν να ασφαλιστούν. Οι ασφαλισμένες απώλειες από φυσικές καταστροφές δεν υπερβαίνουν το 33%, με αποτέλεσμα το κόστος να επιβαρύνει κοινωνικά, αφού επιβαρύνει πλέον κράτος και πολίτες. Δείτε επίσης: Το μέλλον της ενέργειας: Πώς οι μονάδες άνθρακα γίνονται πυρήνες AI Όπως προειδοποιεί ο Günther Thallinger της Allianz η απολιγνιτοποίηση αναμφίβολα υπάρχοντα περιουσιακά στοιχεία.περιουσιακά στοιχεία. Η Zurich, αξιολογώντας την ανθεκτικότητα στο κλίμα, θεωρεί άκρως ανησυχητικές τις προοπτικές. Οι ασφαλισμένες ζημίες αυξάνονται με ρυθμό 5,9% ετησίως, έναντι 2,7% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Η δεδομένη τάση της αύξησης ασφαλισμένων ζημιών μπορεί ενδεχομένως να οδηγήσει σε περιορισμό της διαθέσιμης προστασίας για επιχειρήσεις και πολίτες. Μπορεί να σας ενδιαφέρει: Αποζημιώσεις για Κλιματική Αλλαγή: Απόφαση-Ορόσημο του Δικαστηρίου της Χάγης
Αναπάντεχη ανακάλυψη: Νέα είδη κοραλλιών αποκαλύπτονται στους ωκεανούς
Επιστήμονες από το Μουσείο του Κουίνσλαντ εντόπισαν πολλά διαφορετικά είδη κοραλλιού στο μέχρι πρότινος ένα ενιαίο κοράλλι. Οι ερευνητές κατέληξαν ότι πρόκειται για το Acropora hyacinthus, μια σύνθετη ομάδα από πολλά διαφορετικά κοράλλια, τουλάχιστον 16 διακριτών ειδών, πέντε εκ των οποίων ήταν άγνωστα, με βάση προηγμένες γονιδιωματικές τεχνικές σε συνδυασμό με συμβατικές ταξινομικές μεθόδους. Ορισμένα βρίσκονται σε υφάλους της Αυστραλίας, όπως στο Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο, και στο νησί Λόρδος Χάου στη Νέα Νότια Ουαλία. Δείτε επίσης: Το μέλλον της ενέργειας: Πώς οι μονάδες άνθρακα γίνονται πυρήνες AI Ο επικεφαλής συγγραφέας, από το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, Σέιτζ Ράσμουσεν, τόνισε ότι ενδέχεται να υπάρχουν ακόμα πολλά που μπορούν να μάθουν οι επιστήμονες «για τους υφάλους που βρίσκονται στην πόρτα μας». Τα κοράλλια Acropora hyacinthus είναι από τα πιο γνωστά και όμορφα στον ύφαλο «Ωστόσο, η έρευνά μας αποκαλύπτει το αντίθετο. Αυτό που κάποτε θεωρούνταν ένα ενιαίο, ευρέως διαδεδομένο είδος είναι στην πραγματικότητα μια ολόκληρη ομάδα ειδών με πολύ μικρότερες γεωγραφικές περιοχές. Αυτό αναδιαμορφώνει τον τρόπο που βλέπουμε τη βιοποικιλότητα του υφάλου και τους ρόλους που παίζουν αυτά τα κοράλλια», κατέληξε. «Είναι σαν να συνειδητοποιείς ότι το ένα δέντρο που πάντα έβλεπες στο τροπικό δάσος αποτελείται από δώδεκα διαφορετικά είδη που κρύβονται σε κοινή θέα.» Εννέα είδη που πριν θεωρούνταν αντίγραφα άλλων, έχουν προφανώς επαναξιολογηθεί. Τέσσερα έχουν επιβεβαιωθεί ως ξεχωριστά είδη, ενώ πέντε απαιτούν περαιτέρω μελέτη. Τα νέα είδη είναι τα ακόλουθα: Acropora tersa, Acropora harriottae, Acropora uogi, Acropora nyinggulu και Acropora kalindae. Ας σημειωθεί ότι τα εν λόγω ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στο Invertebrate Systematics ενδέχεται να συμβάλλουν εποικοδομητικά στις προσπάθειες διαχείρισης και αποκατάστασης των υφάλων, υπενθυμίζοντας στους αρμοδίους ότι τα είδη με μικρές περιοχές εξάπλωσης απειλούνται περισσότερο με εξαφάνιση, κυρίως διότι η λεύκανση των κοραλλιών και οι κλιματικές επιπτώσεις εντείνονται σε ολόκληρο τον Ινδο-Ειρηνικό. Μπορεί να σας ενδιαφέρει: Με υποβρύχια κάμερα «συλλαμβάνουν» ψάρια που τρώνε κοράλλια
Οι κεραυνοί εξαφανίζουν 320 εκατομμύρια δέντρα τον χρόνο
Οι κεραυνοί «σκοτώνουν» 320 εκατ. δέντρα ετησίως, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Global Change Biology. Πρόκειται για αριθμό μεγαλύτερο από ό,τι παλιά με το ενδεχόμενο να αυξηθεί ακόμη περισσότερο λόγω υπερθέρμανσης του πλανήτη, φαινόμενο που αναμένεται να σημειωθεί σε υγρές και θερμές δασικές περιοχές. Η επιστημονική ομάδα από έρευνα πεδίου και παγκόσμια δεδομένα από κεραυνούς συγκέντρωσε δεδομένα εκτιμώντας τον αριθμό των δέντρων που «πλήττονται» από κεραυνούς κάθε χρόνο. Ο επικεφαλής συγγραφέας Αντρέας Κράους του Τεχνικού Πανεπιστημίου του Μονάχου, σύμφωνα με το Yale Environment 360 σημείωσε: «Είμαστε πλέον σε θέση όχι μόνο να εκτιμήσουμε πόσα δέντρα πεθαίνουν από κεραυνούς ετησίως, αλλά και να εντοπίσουμε τις περιοχές που επηρεάζονται περισσότερο». Δείτε επίσης: Το μέλλον της ενέργειας: Πώς οι μονάδες άνθρακα γίνονται πυρήνες AI Αναλυτικότερα, μελετήθηκαν μόνο όσα δέντρα επλήγησαν από κεραυνό κι όχι όσα καταστράφηκαν από πυρκαγιά που πυροδοτήθηκε ακολούθως. Διαπίστωσαν επίσης ότι τα δέντρα που σκοτώνονται άμεσα από κεραυνούς απελευθερώνουν περίπου ένα δισεκατομμύριο τόνους διοξειδίου του άνθρακα ετησίως, περίπου όσο εκπέμπει όλη η Ιαπωνία. Η υπερθέρμανση ωστόσο του πλανήτη ενδέχεται να απειλήσει σοβαρά πολλές διαφορετικές περιοχές: «Τα περισσότερα κλιματικά μοντέλα προβλέπουν αύξηση της συχνότητας των κεραυνών τις επόμενες δεκαετίες, επομένως αξίζει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή σε αυτή τη διαταραχή που σε τόσο μεγάλο βαθμό παραλείπεται». Μπορεί να σας ενδιαφέρει: Η πιθανότητα για τσουνάμι ικανό να βυθίσει τεράστιες εκτάσεις σε λίγα λεπτά
Απειλή για τη φύση: Εξαφάνιση ζώων που μεταφέρουν σπόρους θέτει σε κίνδυνο τα δάση
Μια ορατή αλλά εξαιρετικά σοβαρή απειλή για τα δάση, θεμέλιο της βιοποικιλότητας και προστασίας απέναντι στην κλιματική αλλαγή, η μείωση των ζώων που μεταφέρουν σπόρους, διασπείροντάς τους και ευνοώντας έτσι την αναγέννηση της βλάστησης. Το ταξίδι του σπόρου αρχίζει τη στιγμή της κατανάλωσης από ένα ζώο. Μαλακώνει από τα οξέα του στομάχου και όταν αποβληθεί από τον οργανισμό μεταφέρεται σε ένα άλλο σημείο. Ωστόσο, ολόκληροι πληθυσμοί ζώων, εξαιτίας της ανθρώπινης παρέμβασης με την αποψίλωση, το κυνήγι και την καταστροφή των οικοτόπων, όπως αναφέρει μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Nature Reviews Biodiversity, πουλιά, θηλαστικά, ψάρια και μερικά αμφίβια, που έχουν αναλάβει αυτόν τον ρόλο συρρικνώνονται δραματικά. Με αποτέλεσμα, πολλά δέντρα να μην επιβιώνουν, η βιοποικιλότητα των δασών να περιορίζεται, και η ικανότητα των δασών να απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα να μειώνεται διαρκώς και επομένως να παρεμποδίζεται η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Δείτε επίσης: Το μέλλον της ενέργειας: Πώς οι μονάδες άνθρακα γίνονται πυρήνες AI Συγκεκριμένα για παράδειγμα στον Αμαζόνιο και στο Ατλαντικό Δάσος, περίπου το 90% των δέντρων εξαρτώνται από τα ζώα για να μεταφέρουν τους σπόρους τους. Όπως επισημαίνει ο Μάουρο Γκαλέτι, συνδιευθυντής του Κέντρου Έρευνας για τη Δυναμική της Βιοποικιλότητας και την Κλιματική Αλλαγή (CBioClima), στο Ινστιτούτο Βιοεπιστημών του Κρατικού Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο στη Βραζιλία, για να αναπτυχθεί ένα δέντρο κομπάιμα το δάσος χρειάζεται τουκάν και πιθήκους για να διασπείρουν τους σπόρους του. Όχι μόνο συμβάλλουν συμβάλλουν στην αναγέννηση των δασών, αλλά ενισχύουν και την αποθήκευση του άνθρακα. Οι ερευνητές ωστόσο επισημαίνουν ότι παρά τη σημαντική συμβολή τους, δεν αξιολογούνται επαρκώς, και κρίνουν απαραίτητο να συμπεριληφθούν τα ζώα που τρέφονται με καρπούς στην προσπάθεια αποκατάστασης της βιοποικιλότητας και της δέσμευσης διοξειδίου του άνθρακα. «Η αποκατάσταση δεν αφορά μόνο τη φύτευση δέντρων. Πρέπει να λάβετε υπόψη ποιος θα διατηρήσει το μέλλον αυτού του δάσους, δηλαδή τα ζώα που διασκορπίζονται. Πριν από λίγα χρόνια, πίστευαν ότι φυτεύοντας το δάσος, αυτά τα ζώα θα έρχονταν σε αυτό. Αλλά δεν λειτουργεί έτσι. Είναι πολύ πιο περίπλοκο να έχεις ένα αποκατεστημένο δάσος σε λειτουργία», υπογράμμισε ο Γκαλέτι. Οι επιστήμονες καταλήγουν ότι αν δεν υπάρξουν άμεσα μέτρα για την προστασία αυτών των ειδών, οι προσπάθειες αναδάσωσης και αποκατάστασης οικοσυστημάτων κινδυνεύουν να υπονομευτούν. Μπορεί να σας ενδιαφέρει: Οι επικονιαστές σε κίνδυνο λόγω της αυξανόμενης αστικοποίησης
Η επίδραση των ταχύπλοων στο οικοσύστημα των λιμνών
Μελέτη από το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα δεικνύει ότι το ευαίσθητο οικοσύστημα της λίμνης μπορεί να επηρεάσει η διέλευση ταχύπλοων. Σύμφωνα με διαπιστώσεις των ερευνητών, τα μηχανοκίνητα σκάφη με την ώθηση της προπέλας τους, ή τον σχηματισμό κυμάτων πιθανώς να επηρεάζουν αρνητικά τον πυθμένα της λίμνης. Η έρευνα διεξήχθη με την τοποθέτηση αισθητήρων ικανών να υπολογίσουν την πίεση και την αναπτυσσόμενη μέσα στο νερό ταχύτητα στον προφανώς στον πυθμένα σε δύο διαφορετικά σημεία και σε δύο διαφορετικά βάθη, ενώ συγκέντρωσαν δείγματα από ιζήματα. Στο εγχείρημα συνέβαλαν επτά σκάφη αναψυχής που χρησιμοποιούνται συνήθως στις λίμνες και τα ποτάμια της Μινεσότα, σε διαφορετικές λειτουργίες. Δείτε επίσης: Το μέλλον της ενέργειας: Πώς οι μονάδες άνθρακα γίνονται πυρήνες AI Τα ευρήματα που δημοσιεύθηκαν στο University Digital Conservancy κατέδειξαν ότι όλα ανεξαιρέτως τα μηχανοκίνητα σκάφη παράγουν ρεύματα νερού και αναταράξεις διαταράσσοντας τον πυθμένα της λίμνης, με αποτέλεσμα να ανασηκώνονται ιζήματα στο νερό, και να απελευθερώνονται θρεπτικά συστατικά, όπως ο φώσφορος, ικανά να οδηγήσουν σε υπερβολική ανάπτυξη φυκών, αρνητική αναμφίβολα επίπτωση για τις λίμνες. Κατέληξαν επίσης στο συμπέρασμα ότι όλα τα μηχανοκίνητα σκάφη, κατά την χαλαρή πλεύση ή πλανάρισμα, θα πρέπει να λειτουργούν σε βάθος έξι μέτρων ή μεγαλύτερο, προκειμένου να περιοριστεί η πιθανότητα το κύτος του σκάφους να προκαλέσει φθορά στον πυθμένα. Έτσι, οι ειδικοί συστήνουν λειτουργία σκαφών σε περιοχές με βάθος για την ελαχιστοποίηση των αρνητικών επιπτώσεων. Ο Τζεφ Μαρ, εκ των συντακτών της μελέτης και αναπληρωτής διευθυντής μηχανικής και εγκαταστάσεων Κολλέγιο Επιστήμης και Μηχανικής του Πανεπιστημίου της Μινεσότα υπογραμμίζει: «Για όλα τα μηχανοκίνητα σκάφη, η απλή προσοχή στο πού κατευθύνετε το σκάφος σας και η αποφυγή ρηχών σημείων μπορεί να κάνει τεράστια διαφορά». Όπως εξήγησε, η παραμονή σε σημεία με βάθος, ιδίως όταν κάποιος κάνει wakeboarding ή σέρφινγκ, συνιστά εύκολο και αποτελεσματικό τρόπο απόλαυσης και παράλληλα προστασίας του οικοσυστήματος της λίμνης. Οι διενεργούντες την έρευνα επιστήμονες σημειώνουν ότι η τελική φάση της έρευνας πεδίου θα ολοκληρωθεί το φθινόπωρο του 2025 και θα εστιάσει στο ότι τα κύματα που προκαλούνται από τον άνεμο διαφέρουν από τα κύματα που παράγονται από σκάφη αναψυχής, διαφορά που καθορίζει και τις αντίστοιχες επιπτώσεις τους στο περιβάλλον της λίμνης. Μπορεί να σας ενδιαφέρει: Η οξίνιση των ωκεανών απειλεί τη Χαβάη – Νέα μελέτη προβλέπει ακραία επίπεδα ως το 2050
Οι επικονιαστές σε κίνδυνο λόγω της αυξανόμενης αστικοποίησης
Οι επικονιαστές, των οποίων ο ρόλος τους είναι πολύτιμος για το περιβάλλον και τον άνθρωπο, μειώνονται ολοένα περισσότερο, εξαιτίας της διαρκώς αυξανόμενης αστικοποίησης, προκαλώντας ανησυχία στην επιστημονική κοινότητα. Νέα μελέτη του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ αποκαλύπτει ότι η υπέρμετρη ανάπτυξη αστικών περιοχών τους βλάπτει σοβαρά, ιδίως τις μέλισσες, τις νυχτοπεταλούδες και τις συρφίδες. Η ερευνητική ομάδα συγκέντρωσε δείγματα από διαφορετικά είδη επικονιαστών σε αστικά κέντρα και προάστια της Μεγάλης Βρετανίας, διαπιστώνοντας μείωση των ειδών έως και 43% σε εκτάσεις γης που βρίσκονται σε σημεία αυξημένης δόμησης. Δείτε επίσης: Το μέλλον της ενέργειας: Πώς οι μονάδες άνθρακα γίνονται πυρήνες AI Τα ευρήματα της έρευνας που δημοσιεύθηκαν στο Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences παρουσιάζουν ευρύ φάσμα επικονιαστών που απειλείται στα αστικά τοπία. Οι ερευνητές προειδοποιούν ότι πρέπει να γίνουν περισσότερα για την κατανόηση και τη διατήρηση των χρήσιμων αυτών εντόμων που είναι ευάλωτα στην απώλεια οικοτόπων: «Τα έντομα επικονίασης είναι ζωτικής σημασίας για την αναπαραγωγή έως και 90% των ειδών άγριων ανθοφόρων φυτών και πολλών ειδών καλλιεργειών. Καθώς η αστικοποίηση προκαλεί μεγαλύτερη απώλεια οικοτόπων, οι κοινότητες των εντόμων υποφέρουν και τα οικοσυστήματα γίνονται εύθραυστα. Η μελέτη μας εντοπίζει ορισμένα από τα χαρακτηριστικά των αστικών χώρων πρασίνου που είναι καθοριστικά για τη διατήρηση και την ανάπτυξη οικοτόπων για τους επικονιαστές που είναι ευάλωτοι στην περιβαλλοντική αλλαγή». Η Τζιλ Έντμοντσον από το τμήμα Βιοεπιστημών του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ, η επικεφαλής της μελέτης, αναφερόμενη στα λιγοστά πράσινα σημεία, πρότεινε τη δημιουργία νησίδων πρασίνου, υπογραμμίζοντας ότι καθώς αυξάνεται το σκυρόδεμα, η άσφαλτος και τα κτίρια, υπάρχει λιγότερος διαθέσιμος βιότοπος για όλες τις ομάδες επικονιαστών με αρνητικές επιπτώσεις στην επικονίαση των καλλιεργειών : «Η μελέτη μας καταδεικνύει τη σημασία των αστικών ημιφυσικών χώρων για τα έντομα, στους οποίους βασιζόμαστε, όχι μόνο για να κάνουμε τους κήπους μας όμορφους, αλλά και για να υποστηρίξουμε τα παγκόσμια γεωργικά συστήματα». Ο Στιούαρτ Κάμπελ, εκ των συντακτών της έκθεσης, υπονίζει ότι στο αστικό πλαίσιο οι επικονιαστές δυσκολεύονται να βρουν κατάλληλη τροφή, εξηγώντας ότι «όλα αυτά τα είδη χρειάζονται λουλούδια για να τραφούν, αλλά οι νυχτοπεταλούδες χρειάζονται και φυλλώματα δέντρων και θάμνων, καθώς και φυτά που χρησιμοποιούνται ως τροφή για τις προνύμφες τους, ενώ πολλές συρφίδες χρειάζονται στάσιμο νερό για να αναπαραχθούν. Αυτά είναι όλα χαρακτηριστικά των οικοτόπων που μπορεί να είναι πολύ πιο δύσκολο να βρεθούν σε πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές και θα πρέπει να λάβουμε υπόψη αυτά τα χαρακτηριστικά προκειμένου να διατηρήσουμε μια τόσο ποικιλόμορφη ομάδα εντόμων για τις μελλοντικές γενιές». Μπορεί να σας ενδιαφέρει: Έξαρση εμφάνισης Μωβ μεδουσών στις ελληνικές θάλασσες
Έρευνα: Η ρύπανση από πλαστικό απειλεί έμβρυα και ηλικιωμένους – Ζημιά 1,5 τρισ.
Νέα έκθεση καταγράφει την «κρίση πλαστικών», νοσήματα και θάνατοι από τη βρεφική ηλικία έως τα γηρατειά, με τις σχετικές υγειονομικές επιβαρύνσεις των 1,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως, που οφείλονται στα πλαστικά υλικά, τα οποία αποτελούν έναν σοβαρό, διαρκώς εντεινόμενο και υποτιμημένο κίνδυνο τόσο για τη δημόσια υγεία όσο και για το περιβάλλον. Με δεδομένο ότι από το 1950 η παραγωγή πλαστικών έχει αυξηθεί πάνω από 200 φορές και προβλέπεται να τριπλασιαστεί έως το 2060, ξεπερνώντας τους 1 δισεκατομμύριο τόνους ετησίως, με ραγδαία εξάπλωση στα πλαστικά μιας χρήσης: φιάλες, συσκευασίες, είδη ταχείας κατανάλωσης, η ρύπανση που προκαλείται έχει προσλάβει εκρηκτικές διαστάσεις. Συγκεκριμένα οι αριθμοί μαρτυρούν ότι 8 δισεκατομμύρια τόνοι έχουν διασπαρεί από το Έβερεστ μέχρι τις βαθύτερες ωκεάνιες τάφρους, ενώ μόλις το 10% των πλαστικών αποβλήτων ανακυκλώνεται. Τα πλαστικά απειλούν σε όλα τα στάδια της ύπαρξής τους: από την εξαγωγή ορυκτών καυσίμων (φυσικό αέριο, άνθρακας) έως την παραγωγή, χρήση και απόρριψή τους. Η ανακύκλωση δεν αρκεί, εφόσον υπάρχει διαρκώς ρύπανση της ατμόσφαιρας, έκθεση σε τοξικές ουσίες και κυρίως εισχώρηση μικροπλαστικών στο ανθρώπινο σώμα. Επιπλέον, αποτελούν εστίες λιμναζόντων υδάτων που ευνοούν την αναπαραγωγή επικίνδυνων εντόμων, όπως τα κουνούπια. Δείτε επίσης: Ανιχνευτής διαρροών $150.000 που ίσως καθορίσει το μέλλον του υδρογόνου Ο Φίλιπ Λάντριγκαν, επιδημιολόγος του Boston College και συγγραφέας της μελέτης υπογραμμίζει : «Οι συνέπειες είναι ιδιαίτερα επιβλαβείς για τις ευάλωτες ομάδες, όπως τα βρέφη και τα παιδιά». «Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από την κρίση πλαστικής ρύπανσης βασιζόμενοι στην ανακύκλωση». Παρότι η βιομηχανία πλαστικών και οι παραγωγοί πετρελαίου επιμένουν ότι η λύση έγκειται στη βελτίωση της ανακύκλωσης, υλικά όπως το χαρτί ή το αλουμίνιο, τα χημικά σύνθετα πλαστικά δυστυχώς δεν είναι εύκολα ανακυκλώσιμα. Σημειώνεται ότι πάνω από το 98% των πλαστικών προέρχονται από ορυκτά καύσιμα. Η παραγωγή τους επιβαρύνει σημαντικά το κλίμα, εκπέμποντας πάνω από 2 δισεκατομμύρια τόνους CO2 ετησίως — περισσότερους ακόμη και από τη Ρωσία, που θεωρείται η τέταρτη πιο ρυπογόνος χώρα. Σημειώνεται επιπρόσθετα ότι τα μισά μη διαχειριζόμενα πλαστικά καίγονται, ενισχύοντας την τοξική ρύπανση της ατμόσφαιρας. Στη διενεργηθείσα μελέτη τονίζεται ότι χρησιμοποιούνται πάνω από 16.000 διαφορετικές χημικές ουσίες στα πλαστικά, όπως βαφές, σταθεροποιητές, επιβραδυντικά φλόγας. Πολλές εξ αυτών είναι επιβεβαιωμένο ότι έχουν αρνητικές επιδράσεις στην υγεία, σε όλα τα στάδια της ζωής. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στα μικροπλαστικά και νανοπλαστικά, προερχόμενα από διάσπαση απορριμμάτων, εισερχόμενα στον οργανισμό μέσω νερού, τροφής ή αέρα. Έχουν εντοπιστεί σε αίμα, εγκέφαλο, πλακούντα, σπέρμα και μητρικό γάλα και σχετίζονται ήδη με εγκεφαλικά επεισόδια και καρδιοπάθειες. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το ότι ενώ τα πλαστικά θεωρούνται «φτηνά», το πραγματικό τους κόστος είναι τεράστιο. Η ζημία στην υγεία μόνο από τρεις πλαστικές χημικές ουσίες —PBDE, BPA και DEHP— ανέρχεται σε 1,5 τρισ. δολάρια ετησίως σε 38 χώρες. Μπορεί να σας ενδιαφέρει: Γυάλινα μπουκάλια με μικροπλαστικά: Νέα μελέτη φέρνει ανησυχητικά στοιχεία