Στάσσης: Η μεταβλητότητα είναι η νέα κανονικότητα, χωρίς ευελιξία μένεις πίσω
Από Ιωάννα Κωσταδήμα Η ΔΕΗ δεν μετασχηματίζεται απλώς· ανασχεδιάζει ριζικά τον ρόλο της στον ευρωπαϊκό ενεργειακό χάρτη, θέτοντας στο επίκεντρο την ψηφιοποίηση, τις εξαγωγές, τις γειτονικές αγορές και την επανάχρηση των παλιών λιγνιτικών πεδίων ως κόμβους τεχνητής νοημοσύνης. Αυτό ήταν το κεντρικό μήνυμα του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου της ΔΕΗ, Γιώργου Στάσση, ο οποίος μίλησε στο αμερικανικό podcast Power Map του CSIS. «Η μεταβλητότητα είναι η νέα κανονικότητα. «Όποιος δεν μπορεί να προσαρμοστεί γρήγορα, θα μείνει πίσω», τόνισε ο Γιώργος Στάσσης, σκιαγραφώντας με σαφήνεια ότι οι πρωταγωνιστές της επόμενης ημέρας δεν θα είναι απαραίτητα οι μεγαλύτεροι — αλλά οι πιο ευέλικτοι. Απολιγνιτοποίηση και η νέα ταυτότητα της Δυτικής ΜακεδονίαςΗ ΔΕΗ προχωρά στην ανάπτυξη ενός υπερσύγχρονου data center στη Δυτική Μακεδονία, αξιοποιώντας πρώην λιγνιτικό πεδίο στην περιοχή της Κοζάνης. Πρόκειται για επένδυση στρατηγικής σημασίας, η οποία μετατρέπει το τοπίο της απολιγνιτοποίησης σε τεχνολογικό κόμβο νέας γενιάς, με στόχο την προσέλκυση hyperscalers και την κάλυψη του αυξανόμενου ενεργειακού φορτίου που δημιουργεί η τεχνητή νοημοσύνη. Το έργο σχεδιάζεται να είναι ενεργειακά αυτόνομο, με την απαιτούμενη ισχύ να παρέχεται απευθείας από 1,2 GW φωτοβολταϊκών, σχεδόν 500 MW φυσικού αερίου, αντλησιοταμιευτικά έργα και μονάδες αποθήκευσης, χωρίς διασύνδεση με το υπόλοιπο σύστημα. Η τροφοδοσία θα γίνεται μέσω του μοντέλου «πίσω από τον μετρητή», προστατεύοντας τόσο τη σταθερότητα του εθνικού δικτύου όσο και τις τιμές στην αγορά. «Το κάνουμε πίσω από τον μετρητή, ώστε η νέα ισχύς που αναπτύσσουμε να κατευθύνεται απευθείας στις εγκαταστάσεις, χωρίς επιπτώσεις στο δίκτυο ή τις χονδρεμπορικές τιμές», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Γιώργος Στάσσης, προσθέτοντας ότι πρόκειται για ένα μοντέλο που «θα αποτελέσει διεθνές πρότυπο». Η συγκεκριμένη προσέγγιση, σύμφωνα με τον ίδιο, επιτρέπει στη ΔΕΗ να μετατρέψει έναν πρώην ενεργειακό πυρήνα του λιγνίτη σε ψηφιακή πύλη του μέλλοντος, προσφέροντας ταυτόχρονα τεχνολογική αναβάθμιση και νέες, εξειδικευμένες θέσεις εργασίας στην περιοχή. «Δημιουργούμε νέα είδη θέσεων εργασίας – εξειδικευμένες, σύγχρονες, για τα παιδιά εκείνων που εργάζονταν στα λιγνιτωρυχεία», ανέφερε χαρακτηριστικά, σκιαγραφώντας τον κοινωνικό πυρήνα της νέας στρατηγικής. Η Δυτική Μακεδονία, άλλοτε καρδιά της λιγνιτικής παραγωγής, φιλοδοξεί πλέον να εξελιχθεί σε ευρωπαϊκό κέντρο «πράσινων δεδομένων». Ψηφιακός μετασχηματισμός και το μέλλον της ενέργειαςΜέσα σε αυτό το μεταβαλλόμενο περιβάλλον η ΔΕΗ επαναπροσδιορίζει όχι μόνο τον τρόπο που παράγει, αλλά και τον τρόπο που προσφέρει ενέργεια. Το παραδοσιακό μοντέλο της κιλοβατώρας υποχωρεί μπροστά σε ένα νέο, υβριδικό σχήμα, όπου ο καταναλωτής γίνεται συμμέτοχος στη διαχείριση και βελτιστοποίηση της κατανάλωσης του. «Δεν πουλάμε πια μόνο ρεύμα. Πουλάμε λύσεις: αντλίες θερμότητας, ηλιακά στις στέγες, αποθήκευση ενέργειας. Δίνουμε στον πελάτη τη δυνατότητα να μειώσει την κατανάλωσή του και να συμμετέχει στην εξισορρόπηση του συστήματος», εξήγησε ο Γιώργος Στάσσης, σκιαγραφώντας τη φιλοσοφία της επόμενης ημέρας. Ταυτόχρονα, η ΔΕΗ στρέφεται σε συμβόλαια μακροχρόνιας ισχύος (PPAs) με μεγάλους καταναλωτές, όπως τα data centers, διασφαλίζοντας σταθερά έσοδα και ανθεκτικότητα απέναντι στη μεταβλητότητα των αγορών. Αυτή η στροφή είναι ενδεικτική της προσπάθειας της επιχείρησης να θωρακιστεί απέναντι στις κρίσεις, χωρίς να χάνει τον ρυθμό της ανάπτυξης. «Η μεταβλητότητα είναι η νέα κανονικότητα. Όποιος δεν μπορεί να προσαρμοστεί γρήγορα, θα μείνει πίσω», είπε ο Γιώργος Στάσσης. Και πρόσθεσε: «Όταν μπήκα στον χώρο της ενέργειας, πολλοί γελούσαν με τις ανανεώσιμες. Σήμερα, σχεδόν το 90% της νέας ισχύος παγκοσμίως προέρχεται από ΑΠΕ. Η πραγματικότητα τους ξεπέρασε». Η ΔΕΗ εδραιώνει τη θέση της στη Νοτιοανατολική ΕυρώπηΟ στρατηγικός μετασχηματισμός της ΔΕΗ δεν περιορίζεται στην εγχώρια αγορά. Όπως τόνισε ο κ. Στάσσης, με μεθοδική εξωστρέφεια, η επιχείρηση διευρύνει το αποτύπωμά της στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, φιλοδοξώντας να καταστεί ενεργειακός κόμβος σε μια περιοχή που, για δεκαετίες, παρέμενε ενεργειακά εξαρτημένη και υποδομικά καθυστερημένη. Η επέκταση σε γειτονικές αγορές δεν είναι απλώς επιχειρηματική επιλογή είναι γεωστρατηγική κίνηση με σαφή περιφερειακό αντίκτυπο. «Επενδύουμε σε Ρουμανία, Βουλγαρία, Ιταλία, Κροατία, Βόρεια Μακεδονία – με ΑΠΕ αλλά και με φυσικό αέριο. Στη Ρουμανία έχουμε πάνω από 3 εκατομμύρια πελάτες και σημαντικό μέρος του δικτύου διανομής», δήλωσε ο Στάσσης, ενώ ανέφερε ότι κατασκευάζεται νέα μονάδα CCGT (συνδυασμένου κύκλου) στην Αλεξανδρούπολη. Οραματίζεται, όπως είπε, έναν ενεργειακό διάδρομο από την Ελλάδα προς τη Ρουμανία και γιατί όχι, «μέχρι την Ουκρανία όταν τελειώσει ο πόλεμος». Το ενεργειακό αυτό τόξο περιλαμβάνει υποδομές διασύνδεσης, αγορές ηλεκτρισμού που λειτουργούν μέσω ενιαίου ευρωπαϊκού μηχανισμού και ανταλλαγή ενέργειας ανάλογα με τον ήλιο και τον άνεμο κάθε χώρας. «Αν φυσάει στη Ρουμανία, η Ελλάδα επωφελείται. Αν έχει ήλιο στην Ελλάδα, το απολαμβάνει η Ρουμανία. Αυτή είναι η ουσία της ενοποίησης», ανέφερε δίνοντας μια πρακτική απεικόνιση του αμοιβαίου οφέλους που προσφέρει η ευρωπαϊκή σύζευξη των αγορών ενέργειας. Με αυτό το πλέγμα έργων και αγορών, η ΔΕΗ μετατρέπεται σταδιακά από εθνικός πάροχος σε περιφερειακός “system maker”, ενώ η χώρα αποκτά ρόλο-κλειδί στην αρχιτεκτονική της ευρωπαϊκής ενεργειακής ασφάλειας. Και αυτή ακριβώς η ασφάλεια, θα είναι το επόμενο κεφάλαιο. Στο επίκεντρο η ενεργειακή ασφάλειαΗ λογική του διασυνδεδεμένου και συνεργατικού ενεργειακού χώρου, τον οποίο προωθεί η ΔΕΗ μέσω των διακρατικών επενδύσεων και των διαδρόμων ροής ενέργειας, δεν αφορά μόνο την αποδοτικότητα ή τις αγορές. Αποτελεί και κρίσιμο ζήτημα στρατηγικής ασφάλειας για μια Ευρώπη που επιχειρεί να περιορίσει τις εξαρτήσεις της. Η ένταξη της Ελλάδας σε αυτό το πλέγμα, όχι μόνο ως χώρα παραγωγής αλλά και ως πύλη μεταφοράς -ιδίως μέσω του LNG-, την καθιστά βασικό κόμβο ενεργειακής θωράκισης της ευρύτερης περιοχής. Η Ελλάδα δεν διαθέτει δικούς της πόρους φυσικού αερίου και δεν έχει τη δυνατότητα εκμετάλλευσης σχιστολιθικών κοιτασμάτων, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες. Κατά τη διάρκεια της ενεργειακής κρίσης, η ΔΕΗ, όπως και το σύνολο της χώρας, στηρίχθηκε σε εισαγωγές LNG, με τις ΗΠΑ να διαδραματίζουν κομβικό ρόλο. «Η συμβολή των ΗΠΑ μέσω του LNG ήταν καθοριστική. Δεν έχουμε το δικό σας αέριο, δεν έχουμε fracking. Γι’ αυτό και το LNG είναι και θα παραμείνει βασικό μέρος της λύσης για την Ευρώπη», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Γιώργος Στάσσης. Παράλληλα, αναφέρθηκε στην ανάγκη επίσπευσης έργων που σχετίζονται με την απεξάρτηση από το ρωσικό αέριο. Στο πλαίσιο αυτό, η ΔΕΗ στήριξε ενεργά την προώθηση του πλωτού τερματικού σταθμού LNG στην Αλεξανδρούπολη, ενώ προχώρησε στην ενίσχυση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας με άμεσες επενδύσεις νέας ισχύος, πρωτίστως για λόγους εθνικής ασφάλειας. «Δεν είχαμε άλλη επιλογή. Έπρεπε να κινηθούμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα», τόνισε. Η ΔΕΗ επιτάχυνε την ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας
Τσάφος: Οι 5 προκλήσεις για την ενεργειακή ασφάλεια της Ελλάδας
Τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ελλάδα στον τομέα της ενεργειακής ασφάλειας, αναλύει ο υφυπουργός Περιβάλλοντος & Ενέργειας, Νίκος Τσάφος Photo: Ο Νίκος Τσάφος © Eurokinissi / Χρήστος Μπόνης Από Μαρία Τσίρμπα Τις πέντε βασικές προκλήσεις για την ενεργειακή ασφάλεια της Ελλάδας αναλύει ο υφυπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Νίκος Τσάφος, ο οποίος βρίσκεται στο Λονδίνο όπου συμμετέχει στη Σύνοδο για το μέλλον της ενεργειακής ασφάλειας, η οποία διοργανώνεται από την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου και τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας. Μέσω μιας ανάρτησής του στο LinkedIn, ο κ. Τσάφος παραθέτει τις βασικές προκλήσεις, αν και σημειώνει ότι ο κατάλογος δεν είναι ολοκληρωμένος. Επισημαίνει κάποια ζητήματα που βρίσκονται στην κορυφή του μυαλού του, τα οποία αφορούν άμεσα την ενεργειακή ασφάλεια και την ευημερία της χώρας. • Πρώτον, αναφέρει το κόστος της ενέργειας και το κόστος της μετάβασης ως την πιο σημαντική πρόκληση. Η επιτυχία, όπως τονίζει, εξαρτάται από το αν η ενέργεια και η μετάβαση θα είναι προσιτές για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις. Παράλληλα, επισημαίνει πως η κυβέρνηση πρέπει να είναι συνετή στη διαχείριση του κεφαλαίου και να κάνει έξυπνα στοιχήματα στις νέες τεχνολογίες. «Οι κυβερνήσεις πρέπει να βρουν επιχειρηματικά και ρυθμιστικά μοντέλα που να εξισορροπούν τον κίνδυνο και την ανταμοιβή, προκειμένου να πετύχουν τη σωστή ισορροπία για το κράτος και την ιδιωτική βιομηχανία», επισημαίνει. • Δεύτερον, θίγει την ασφάλεια της ηλεκτρικής ενέργειας, ένα πεδίο που γίνεται ολοένα και πιο περίπλοκο. Όπως σημειώνει, «το μείγμα καυσίμων μιας χώρας μπορεί να αλλάξει απότομα» και «οι αγορές ηλεκτρικής ενέργειας στην ΕΕ είναι εξαιρετικά ευμετάβλητες». Στα πλαίσια αυτού του ρευστού τοπίου, ο κ. Τσάφος τονίζει την ανάγκη να προβλέψουμε πώς θα διασφαλιστεί η ασφάλεια της ηλεκτρικής ενέργειας τόσο στο παρόν όσο και στο μέλλον. • Η τρίτη πρόκληση αφορά τη βιομηχανική ευρωστία. Ο κ. Τσάφος υπογραμμίζει την ανάγκη για μια ταχεία μετάβαση προς πράσινη ενέργεια, χωρίς όμως να υπονομεύεται η βιομηχανία της χώρας. Η ισορροπία μεταξύ οικονομικής αποδοτικότητας και ανάπτυξης της βιομηχανίας είναι κρίσιμη, ειδικά όταν οι στόχοι εξαρτώνται από την πρόσβαση στις διεθνείς αγορές και την υιοθέτηση νέων τεχνολογιών. «Οι περισσότερες χώρες είναι ταυτόχρονα παραγωγοί και καταναλωτές τεχνολογίας. Ως καταναλωτές τεχνολογίας, θέλουμε αξία για τα χρήματά μας. Ως παραγωγοί, θέλουμε δίκαιους κανόνες και πρόσβαση στις αγορές», γράφει χαρακτηριστικά. • Η τέταρτη πρόκληση, η κλιματική αλλαγή, είναι αναμφίβολα μια από τις πιο σοβαρές και άμεσες απειλές. «Η κλιματική αλλαγή θα επαναπροσδιορίσει την έννοια της ενεργειακής ασφάλειας», τονίζει ο κ. Τσάφος. Από την μείωση των βροχοπτώσεων και την ακραία ζέστη μέχρι τις πλημμύρες και τις δασικές πυρκαγιές, η νέα πραγματικότητα απαιτεί σημαντικούς πόρους για την αποκατάσταση και την αποτροπή μελλοντικών, σοβαρών, επιπτώσεων. Τέλος, σύμφωνα με το energygame.gr, o κ. Τσάφος αναφέρει τη γεωπολιτική ως μια ακόμη κρίσιμη παράμετρο για την ενεργειακή ασφάλεια. Ο κόσμος αλλάζει ραγδαία, και όπως λέει χαρακτηριστικά, «οι κυβερνήσεις πρέπει να χαράξουν στρατηγικές ενεργειακής ασφάλειας που να είναι ισχυρές σε ένα πολύ ευρύ φάσμα σεναρίων». Η ανάγκη για διαφοροποίηση, αποθέματα ασφαλείας, εμπορική ευελιξία και εύρυθμη λειτουργία των αγορών είναι επιτακτική για την επιτυχία της ενεργειακής στρατηγικής στο μέλλον. Ο Νίκος Τσάφος καταλήγει τονίζοντας πως για την εξασφάλιση της ενεργειακής ασφάλειας απαιτείται συνεργασία, καθώς «η ενεργειακή ασφάλεια επιτυγχάνεται καλύτερα από κοινού». Πηγή: powergame.gr
Η Ameresco SUNEL Energy προχωρά σε σύμβαση 303,4 εκατ. ευρώ για φωτοβολταϊκά πάρκα στη Ρουμανία
Η κοινή εταιρεία Ameresco SUNEL Energy A.E. Inc, κορυφαίος πάροχος ενεργειακών λύσεων και του ομίλου SUNEL, διεθνώς αναγνωρισμένου κατασκευαστή (EPC Contractor) φωτοβολταϊκών πάρκων μεγάλης κλίμακας, υπέγραψε με την με την OMV Petrom CEO συμβάσεις μελέτης, προμήθειας και κατασκευής (EPC), ύψους άνω των 303 εκατ. ευρώ, για τη δημιουργία τριών φωτοβολταϊκών πάρκων στη νοτιοδυτική Ρουμανία. Εκπρόσωποι της εταιρείας αναφέρουν σχετικά : «Τα έργα των 466 MWp (μεγαβάτ αιχμής) αποτελούν ορόσημο για την πορεία της Ρουμανίας προς την ενίσχυση της ενεργειακής της ασφάλειας, τη στήριξη της οικονομικής ανάπτυξης και την επίτευξη των κλιματικών της στόχων, αντικαθιστώντας παραγωγή ενέργειας από λιγνίτη και υποστηρίζοντας τη δέσμευση της χώρας για πλήρη απεξάρτηση από τον άνθρακα έως το 2032». Η Ameresco SUNEL Energy A.E., ως ανάδοχος των έργων, με ευθύνη για τη μελέτη, την προμήθεια εξοπλισμού και την κατασκευή, διασφαλίζει την τήρηση των υψηλότερων προτύπων ενεργειακής αποδοτικότητας και περιβαλλοντικής υπευθυνότητας. Δείτε επίσης: Η Neuralink του Μασκ $8,5 δις αναζητεί επενδυτές Συγκεκριμένα τα έργα περιλαμβάνουν την εγκατάσταση άνω των 757.000 φωτοβολταϊκών πάνελ σταθερής κλίσης, με στόχο τη μέγιστη απόδοση και αποδοτικότητα. Σε πλήρη λειτουργία τα πάρκα αναμένεται να μειώνουν ετησίως την περιβαλλοντική επιβάρυνση κατά περίπου 734.789 τόνους διοξειδίου του άνθρακα (CO2). Η ολοκλήρωση της κατασκευής τους αναμένεται εντός 18 μηνών, συμβάλλοντας στην επίτευξη των κλιματολογικών στόχων της Ρουμανίας, προς την κατεύθυνση μηδενικών εκπομπών, ενισχύοντας την καθοριστική της θέση στην περιφέρεια μεταξύ των πρωτοστατούντων στην καθαρή ενέργεια. Μπορεί να σας ενδιαφέρει: Στερεύει η Ευρώπη: Η ξηρασία αφανίζει καλλιέργειες και ποτάμια
LG: Αποσύρεται από την επένδυση για μπαταρίες ηλεκτρικών οχημάτων στην Ινδονησία
Η LG Energy Solution υπέβαλε επίσημο αίτημα απόσυρσης από το έργο Indonesia GP λόγω των τρεχουσών επενδυτικών συνθηκών. Η LG Energy Solution τερματίζει τη συμμετοχή της στο έργο κατασκευής μπαταριών στην Ινδονησία, συνολικής αξίας 8,45 δισ. δολαρίων. Η LGES και η Ινδονησιακή κυβέρνηση υπέγραψαν συμφωνία για το έργο Indonesia Grand Package το 2020, επικεντρωμένο στην αλυσίδα εφοδιασμού μπαταριών ηλεκτρικών οχημάτων. Σύμφωνα με ανακοίνωσή της LGES “Λαμβάνοντας υπόψη διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των συνθηκών της αγοράς και του επενδυτικού περιβάλλοντος, συμφωνήσαμε να αποσυρθούμε επίσημα από το έργο Indonesia GP (Grand Package)”, ενώ υπογραμμίζει επίσης αναφέρει: “Ωστόσο, θα συνεχίσουμε να διερευνούμε διάφορους τρόπους συνεργασίας με την κυβέρνηση της Ινδονησίας, με επίκεντρο την κοινοπραξία μπαταριών της Ινδονησίας, HLI Green Power”. Η κοινοπραξία HLI Green Power, η οποία σχηματίστηκε από τη LGES και τον όμιλο Hyundai Motor Group, άνοιξε το πρώτο εργοστάσιο παραγωγής κυψελών μπαταρίας για ηλεκτρικά οχήματα στην Ινδονησία το 2024. Το εργοστάσιο έχει δυναμικότητα 10 γιγαβατώρες ετησίως, με πλάνα για μελλοντική επέκταση της παραγωγής. Το υπουργείο Επενδύσεων της Ινδονησίας και οι κρατικές εταιρείες Aneka Tambang και Indonesia Battery Corporation, που είχαν σκοπό να συνεργαστούν με την LGES στο έργο, δεν ανταποκρίθηκαν αμέσως στα αιτήματα για σχόλια. Από τον Απρίλιο του 2024, η LGES είχε ανακοινώσει την πρόθεσή της να μειώσει τις κεφαλαιουχικές δαπάνες εξαιτίας της επιβράδυνσης της ανάπτυξης των ηλεκτρικών οχημάτων, επισημαίνοντας ότι οι κεφαλαιουχικές δαπάνες για το 2024 θα παρέμεναν στα 10,9 τρισεκατομμύρια γουόν, όπως και το προηγούμενο έτος. Η LG Energy Solution, προμηθεύτρια εταιρεία για την Tesla, τη General Motors και τη Hyundai Motor, είχε αναφέρει ότι η επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ θα μπορούσε να έχει σημαντικές συνέπειες στην κατεύθυνση της ηλεκτρικής αυτοκινητοβιομηχανίας.
TBI Bank: Στα σκαριά εξαγορά από την Advent International μέχρι τα τέλη του 2025
Η TBI Bank διατηρεί παρουσία σε περισσότερα από 32.000 σημεία πώλησης συνεργαζόμενων επιχειρήσεων στην Ελλάδα, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, εξυπηρετώντας πάνω από 2,4 εκατομμύρια καταναλωτές. Η 4finance Holding S.A. ανακοίνωσε την υπογραφή τελικής συμφωνίας για τη μεταβίβαση της TBI Bank EAD στην Advent International, έναν από τους πλέον αναγνωρισμένους διεθνείς επενδυτές με έδρα τις Ηνωμένες Πολιτείες, μέσω της TBI Financial Services B.V. Η ολοκλήρωση της εξαγοράς αναμένεται εντός του δ’ τριμήνου του 2025, υπό τις προβλεπόμενες κανονιστικές εγκρίσεις. Η TBI Bank καταγράφεται ως μία από τις πλέον ταχέως αναπτυσσόμενες και υψηλά αποδοτικές challenger τράπεζες στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, με σαφή στρατηγική μετάβασης από το μοντέλο embedded finance σε έναν πλήρως ψηφιακό πάροχο υπηρεσιών. Η δραστηριότητά της ενισχύει καθοριστικά τη διασύνδεση μεταξύ επιχειρήσεων και καταναλωτών, μέσω ενός mobile-first οικοσυστήματος που ενσωματώνει οικονομικές και lifestyle λύσεις. Περισσότερα από 32.000 συνεργαζόμενα σημεία πώλησης στην Ελλάδα, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία αξιοποιεί σήμερα η TBI Bank, προσφέροντας λύσεις χρηματοδότησης αγορών σε πάνω από 2,4 εκατομμύρια καταναλωτές μέσω της βραβευμένης εφαρμογής της. Το 2024 ήταν χρονιά-ορόσημο για την τράπεζα, καθώς σημείωσε καθαρά κέρδη-ρεκόρ ύψους 50 εκατ. ευρώ, σημειώνοντας ετήσια αύξηση 18%, ενώ διατήρησε σταθερή και ισχυρή κεφαλαιακή και ρευστή θέση. Η Advent International, παγκόσμιος επενδυτής με σημαντική εμπειρία στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, αναμένεται να συμβάλει ουσιαστικά στην υλοποίηση του στρατηγικού σχεδίου της TBI Bank, μέσω στενής συνεργασίας με τη διοίκηση. Η επενδυτική φιλοσοφία της εταιρείας εστιάζει στην εξειδίκευση ανά κλάδο και στην αξιοποίηση έμπειρων στελεχών και εξωτερικών συνεργατών. “Η ομάδα της tbi και εγώ ξεκινάμε με ενθουσιασμό ένα νέο κεφάλαιο, με στόχο να εδραιώσουμε ακόμη περισσότερο τη θέση μας ως κορυφαία challenger τράπεζα στην ευρύτερη περιοχή. Η υποστήριξη της Advent θα μας επιτρέψει να επιταχύνουμε την υλοποίηση της στρατηγικής μας και να ενισχύσουμε ακόμα περισσότερο την εξυπηρέτηση των πελατών μας. Είμαστε υπερήφανοι για τα όσα έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα και ευχαριστούμε θερμά την Advent για την εμπιστοσύνη και τη στήριξή της” αναφέρει ο Διευθύνων Σύμβουλος της TBI Financial Services B.V., Petr Baron. Ενώ ο Managing Partner της Advent, Ranjan Sen τονίζει: “Η 4finance διαμόρφωσε την tbi σε έναν οργανισμό με ψηφιακό προσανατολισμό, ευέλικτο και βαθιά πελατοκεντρικό. Μοιραζόμαστε το ίδιο όραμα για το μέλλον του τραπεζικού τομέα και είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι για τη συνεργασία μας με την ομάδα διοίκησης, στηρίζοντας την περαιτέρω ανάπτυξη της τράπεζας και την παροχή καινοτόμων λύσεων στους πελάτες της”.
Τα πέντε σενάρια για την απανθρακοποίηση της Ευρώπης
Από Ιωάννα Κωσταδήμα Καθώς η Ευρωπαϊκή Επιτροπή οριστικοποιεί τη νομοθετική της πρόταση για μείωση κατά 90% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου έως το 2040, μια νέα έκθεση του Oxford Institute for Energy Studies (OIES) έρχεται να ρίξει φως στις πραγματικές διαστάσεις του στόχου. Με τίτλο «Decarbonisation in Europe: Modelling Economic Feasibility and the Glidepath for Gas», η μελέτη επιχειρεί να δώσει απαντήσεις στο πώς μπορεί να επιτευχθεί η πλήρης απαλλαγή από τις εκπομπές έως το 2050, ποιο είναι το κόστος, ποιες τεχνολογίες χρειάζονται, και – το κρίσιμο – ποιος θα είναι ο ρόλος του φυσικού αερίου σε αυτή τη μετάβαση. Χρησιμοποιώντας το ενεργειακό μοντέλο EFOM (Energy Futures Optimisation Model), το OIES εξετάζει πέντε διαφορετικά σενάρια για την πορεία της ΕΕ προς την απανθρακοποίηση. Τρία από αυτά βασίζονται σε διαφορετικές παραδοχές για την τιμή των εκπομπών άνθρακα: Baseline, High Carbon Price και Low Carbon Price. Τα άλλα δύο, το Linear Path to Net Zero και το Accelerated Path to Net Zero, ενσωματώνουν πολιτικά προκαθορισμένους κλιματικούς στόχους – με ήπιο ή ταχύ ρυθμό απαλλαγής. Το βασικό συμπέρασμα της μελέτης είναι ότι η πλήρης απαλλαγή είναι τεχνικά εφικτή, αλλά το πώς επιλέγει κανείς να φτάσει σε αυτή την κατάσταση έχει τεράστιες επιπτώσεις στο κόστος και στη λειτουργία του ενεργειακού συστήματος. Το σενάριο του επιταχυνόμενου μηδενισμούΤο πιο φιλόδοξο από τα πέντε σενάρια προσομοιώνει την πορεία που εισηγήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή: 55% μείωση εκπομπών έως το 2030, 90% έως το 2040 και net zero έως το 2050. Ωστόσο, το τίμημα είναι εντυπωσιακά υψηλό. Το οριακό κόστος απαλλαγής – δηλαδή το κόστος για να μειωθεί κατά μία επιπλέον μονάδα CO₂ – φτάνει το 2040 τα 17.246 ευρώ ανά τόνο, ποσό εκτός κλίμακας σε σχέση με την υφιστάμενη αγορά ρύπων της ΕΕ (ETS), η οποία κινείται γύρω στα 60–100 ευρώ. Το μέσο κόστος απαλλαγής (δηλαδή ο μέσος όρος για όλη την περίοδο) φτάνει τα 2.499 ευρώ/τόνο το 2040.Αυτά τα νούμερα δείχνουν ότι οι τεχνολογίες που απαιτούνται για την εξάλειψη των τελευταίων εκπομπών είναι εξαιρετικά ακριβές ή μη ώριμες. Επειδή οι φθηνές λύσεις έχουν ήδη εξαντληθεί (όπως η υποκατάσταση του λιγνίτη), η μετάβαση σε κλάδους όπως η βαριά βιομηχανία, η γεωργία ή η αεροπλοΐα, απαιτεί δαπανηρές λύσεις – πολλές φορές χωρίς προηγούμενη εμπορική εφαρμογή. Παρότι το κόστος υποχωρεί μετά το 2040, καθώς ωριμάζουν κάποιες τεχνολογίες, η συνολική επένδυση είναι τεράστια. Η γραμμική πορεία ως λύση μετριοπάθειαςΤο πιο ισορροπημένο σενάριο είναι αυτό της γραμμικής πορείας προς το net zero. Εδώ, η ΕΕ πετυχαίνει 76% μείωση εκπομπών έως το 2040 και μηδενισμό έως το 2050, αλλά με σταθερό, κατανεμημένο ρυθμό μείωσης. Το αποτέλεσμα είναι οριακό κόστος 420 ευρώ/τόνο το 2040 και 1.944 ευρώ/τόνο το 2050, ενώ το μέσο κόστος μέχρι το τέλος της περιόδου παραμένει πολύ χαμηλότερο – μόλις 271 ευρώ/τόνο. Το σενάριο αυτό δεν στηρίζεται σε σοκ στην αγορά ή βίαιες παρεμβάσεις. Αντίθετα, επιτρέπει τον σταδιακό μετασχηματισμό των τομέων τελικής κατανάλωσης (μεταφορές, κτίρια, βιομηχανία), την ανάπτυξη υποδομών υδρογόνου, και την ομαλή απόσυρση του φυσικού αερίου. Η μελέτη εξετάζει επίσης τρία σενάρια που βασίζονται αποκλειστικά στην τιμολόγηση των εκπομπών άνθρακα ως βασικό πολιτικό εργαλείο. Στο σενάριο Baseline, το οποίο προσομοιώνει τη συνέχιση της υφιστάμενης πολιτικής χωρίς νέες μεγάλες παρεμβάσεις, οι εκπομπές μειώνονται κατά 84% έως το 2050. Το οριακό κόστος απαλλαγής φτάνει τα 318 ευρώ ανά τόνο, ενώ το μέσο κόστος περιορίζεται μόλις στα 116 ευρώ, γεγονός που καταδεικνύει την οικονομική αποδοτικότητα μιας πολιτικής ήπιας μετάβασης. Ωστόσο, η κατανάλωση φυσικού αερίου παραμένει υψηλή – 291 δισ. κυβικά μέτρα (bcm) το 2050 – με περίπου το 60% αυτής της ποσότητας να κατευθύνεται στην παραγωγή μπλε υδρογόνου μέσω μεθανίου και τεχνολογιών CCS. Στο σενάριο High Carbon Price, η τιμή άνθρακα φτάνει τα 445 ευρώ/τόνο το 2050, προσφέροντας ελαφρώς μεγαλύτερη μείωση εκπομπών, που αγγίζει το 86%. Ωστόσο, η επίδραση της υψηλής τιμής είναι περιορισμένη, καθώς δεν συνοδεύεται από συμπληρωματικές πολιτικές όπως επενδύσεις σε υποδομές ή αλλαγές στον ενεργειακό σχεδιασμό, με αποτέλεσμα η συνολική διαφορά από το Baseline να είναι σχετικά μικρή. Αντιθέτως, στο σενάριο Low Carbon Price, όπου η τιμή άνθρακα παραμένει χαμηλή (114 ευρώ/τόνο το 2050), η μείωση εκπομπών περιορίζεται σημαντικά, μόλις στο 68%, και η χρήση φυσικού αερίου παραμένει σχεδόν αμετάβλητη. Το 2050, η συνολική κατανάλωση φτάνει τα 370 bcm, πολύ κοντά στα 407 bcm του 2023, αποτυπώνοντας τη χαμηλή ελαστικότητα της ζήτησης έναντι των ρυθμιστικών σημάτων της αγοράς, όταν αυτά είναι ανεπαρκώς ισχυρά. Ο ρόλος του φυσικού αερίου και το υδρογόνοΗ κατανάλωση φυσικού αερίου ακολουθεί πολύ διαφορετικές πορείες ανάλογα με το σενάριο, αντανακλώντας τη δυναμική που έχει το καύσιμο αυτό όχι μόνο ως πηγή ηλεκτροπαραγωγής, αλλά και ως δομικό στοιχείο στην παραγωγή υδρογόνου και στις τελικές χρήσεις ενέργειας. Στα σενάρια Baseline και High Carbon Price, όπου δεν επιβάλλεται υποχρεωτικός μηδενισμός εκπομπών, το φυσικό αέριο παραμένει ενεργό μέρος του ενεργειακού μείγματος. Το 2050, πάνω από 60% της ζήτησης φυσικού αερίου αφορά την παραγωγή μπλε υδρογόνου, δηλαδή υδρογόνου που προέρχεται από μεθάνιο με δέσμευση και αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα (CCS). Η επιλογή αυτή προκρίνεται ως μια ρεαλιστική εναλλακτική για δύσκολους τομείς, καθώς αξιοποιεί υφιστάμενες υποδομές, έχει χαμηλότερο κόστος σε σχέση με το πράσινο υδρογόνο και μπορεί να αναπτυχθεί ταχύτερα. Αντιθέτως, στα σενάρια Linear και Accelerated Path to Net Zero, ο ρόλος του μπλε υδρογόνου περιορίζεται δραστικά. Ο λόγος είναι τεχνικός αλλά κρίσιμος: ακόμη και με χρήση CCS, το μπλε υδρογόνο αφήνει πίσω του υπολειμματικές εκπομπές. Αυτές καθιστούν προβληματική τη χρήση του σε περιβάλλον που στοχεύει μηδενικές εκπομπές έως το 2050. Έτσι, τα μοντέλα ωθούνται στην προτίμηση του πράσινου υδρογόνου, δηλαδή υδρογόνου που παράγεται μέσω ηλεκτρόλυσης με χρήση ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές. Αν και το κόστος του πράσινου υδρογόνου είναι ακόμη υψηλότερο, θεωρείται η μόνη λύση χωρίς άνθρακα για την τελική φάση της μετάβασης. Ωστόσο, ο πραγματικός «σκληρός πυρήνας» του φυσικού αερίου είναι η τελική χρήση: θέρμανση σε κατοικίες, θερμικές διεργασίες στη βιομηχανία, καύσιμο σε βαρέα οχήματα και άλλες ενεργειακές χρήσεις που απαιτούν υψηλή θερμοκρασία ή δυσκολεύονται να ηλεκτροποιηθούν. Η έκθεση δείχνει ότι η απαλλαγή σε αυτούς τους τομείς είναι ιδιαίτερα αργή και δύσκολη, ιδίως σε σενάρια όπου δεν δίνονται ισχυρά οικονομικά σήματα. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Low Carbon Price,
Όμιλος Καράτζη: Πήρε ΑΕΠΟ για mega μπαταρία 330 MW στη Λάρισα
Από Πέτρος Παπαντωνάκος Εγκρίθηκαν από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) οι περιβαλλοντικοί όροι για την κατασκευή και λειτουργία ενός mega έργου αποθήκευσης ενέργειας με μπαταρίες του Ομίλου Καράτζη στη Θεσσαλία και συγκεκριμένα στην Περιφερειακή Ενότητα Λάρισας. Το έργο αφορά Σταθμό Αποθήκευσης Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΣΑΗΕ) με μπαταρίες ιόντων λιθίου συνολικής ισχύος 330 MW. Η ονομαστική του χωρητικότητα θα είναι 660 MWh, ενώ, εκτός των μπαταριών, θα αποτελείται από μετατροπείς ισχύος, ηλεκτρολογικό εξοπλισμό για τη σύνδεση, καθώς και σύστημα ελέγχου και παρακολούθησης. Σύμφωνα με την ΑΕΠΟ που δημοσίευσε το ΥΠΕΝ στη Διαύγεια, «η αποθήκευση της ηλεκτρικής ενέργειας θα γίνεται σε συσσωρευτές (μπαταρίες) ιόντων λιθίου (Li-ion), και ταυτόχρονα θα εγκατασταθούν μετατροπείς συνεχούς – εναλλασσόμενου ρεύματος, εσωτερικά καλώδια, μετασχηματιστές Μ/Τ-Χ/Τ, σύγχρονα συστήματα παρακαλούθησης της αποθήκευσης καθώς και διανομής (έκχυσης) της ενέργειας σε πραγματικό χρόνο». Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα του Ομίλου Καράτζη, η έναρξη κατασκευής του mega έργου αποθήκευσης ενέργειας στη Θεσσαλία αναμένεται εντός του πρώτου εξαμήνου του 2025. Το συγκεκριμένο έργο έχει περάσει και από καιρικές…δοκιμασίες, αφού η τοποθεσία που θα κατασκευαζόταν το έργο επλήγη από την κακοκαιρία Daniel τον Σεπτέμβριο του 2023 και ο Όμιλος αναγκάστηκε να κάνει αίτηση προς τη ΡΑΑΕΥ για τροποποίηση της άδειας αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας που είχε λάβει νωρίτερα το ίδιο έτος, με αλλαγή τοποθεσίας, αίτημα που η ΡΑΑΕΥ έκανε δεκτό. Οι δραστηριότητες του Ομίλου Καράτζη, τα φωτοβολταϊκά στη Θεσσαλία και το PPA με τη MetlenΟ Όμιλος Καράτζη δραστηριοποιείται στην κατασκευή καινοτόμων υλικών διχτυών για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες. Ξεκινώντας με ένα μικρό εργοστάσιο στην Ελλάδα, εξελίχθηκε σε διεθνή ηγέτη με ενεργή εμπορική παρουσία σε περισσότερες από 70 χώρες με υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις παραγωγής στην Ελλάδα και τη Γερμανία. Το χαρτοφυλάκιο προϊόντων του Ομίλου περιλαμβάνει προϊόντα συγκομιδής: Δίχτυ χορτοδεσίας, φιλμ ενσίρωσης και σπάγκο, διχτυωτά σακιά, διχτυωτά σακιά με ετικέτες, σωληνωτά δίχτυα, δίχτυα παλετοποίησης για συσκευασία παραγωγής μετά τη συγκομιδή, δίχτυ χριστουγεννιάτικων δέντρων, ελαστικά δίχτυα κρεάτων, δίχτυα κηπουρικής, δίχτυα σκίασης, δίχτυα για συγκομιδή τουλιπών και δίχτυα κατασκευής. Η συνολική παραγωγική ικανότητα υπερβαίνει τους 60.000 τόνους. Ο Όμιλος Καράτζη δραστηριοποιείται και στον κλάδο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από το 2010 με την κατασκευή φωτοβολταϊκών πάρκων στην Κατερίνη, τη Λάρισα, τη Βοιωτία και το Ηράκλειο και συνεχιζόμενες επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Σήμερα ο αριθμός των φωτοβολταϊκών πάρκων έχει φτάσει τα 48 ανά την Ελλάδα με συνολική ισχύ 286 MW. Τον Οκτώβριο του 2024 ολοκληρώθηκε η κατασκευή και ηλέκτριση φωτοβολταϊκών πάρκων συνολικής ισχύος 270,8 MW στη Θεσσαλία, τα οποία ανήκουν σε θυγατρικές του Ομίλου Καράτζη. Τα έργα, τα οποία αναπτύχθηκαν πλήρως από τον Όμιλο Καράτζη ως στρατηγική επένδυση, κατασκευάστηκαν από την M Renewables, θυγατρική της Metlen Energy & Metals. Η συνολική αξία της επένδυσης ήταν 190,8 εκατομμύρια ευρώ, ενώ για τη συγκεκριμένη επένδυση υπήρξε και χρηματοδότηση από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Μαζί με την ηλέκτριση των φωτοβολταϊκών πάρκων στη Θεσσαλία, «ηλεκτρίστηκε» και η μακροχρόνια σύμβαση πώλησης ηλεκτρικής ενέργειας (PPA) που έχει υπογράψει ο Όμιλος Καράτζη με τη Metlen Energy & Metals. Το PPA ανακοινώθηκε την περασμένη άνοιξη και σύμφωνα με την ανακοίνωση της Metlen, η συναλλαγή αυτή ενίσχυσε περαιτέρω τη βιώσιμη προσέγγισή της προς την προμήθεια ενέργειας, στοχεύοντας στην ανάμειξη ανανεώσιμων PPAs είτε με τρίτους είτε με ίδια περιουσιακά στοιχεία. Από την πλευρά του, ο Όμιλος Καράτζη ενίσχυσε αντίστοιχα το «πράσινο» χαρτοφυλάκιο ενέργειας του, επενδύοντας ενεργά σε έργα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και συστημάτων αποθήκευσης σε μπαταρίες. Πηγή: energygame.gr
“Ηλιακή υπερδύναμη” η Ελλάδα το 2024, οι προβλέψεις του Ember για το 2030
Από Ιωάννα Κωσταδήμα Την ώρα που οι μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη δίνουν μάχη με τον χρόνο για να περιορίσουν τις εκπομπές τους, η Ελλάδα αναδεικνύεται σε μία από τις πιο εντυπωσιακές πρωταγωνίστριες της πράσινης στροφής, λόγω της εκρηκτικής της πορείας στην ηλιακή ενέργεια. Όπως αποκαλύπτει η νέα ετήσια έκθεση του Ember για την παγκόσμια ηλεκτροπαραγωγή, η χώρα συγκαταλέγεται πλέον στις κορυφαίες «ηλιακές υπερδυνάμεις» του 2024, με την παραγωγή από φωτοβολταϊκά να ξεπερνά το 25% της συνολικής ηλεκτροπαραγωγής. Η Ελλάδα δεν είναι απλώς μία από τις 21 χώρες που ξεπέρασαν το όριο του 15% ηλιακής διείσδυσης. Είναι στην τριάδα της Ευρώπης και στην παγκόσμια πεντάδα με βάση το ποσοστό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από φωτοβολταϊκά το 2024, σύμφωνα με το think tank Ember. Πιο συγκεκριμένα, η συμμετοχή της ηλιακής ενέργειας στην ηλεκτροπαραγωγή της χώρας έφτασε το 22%, επίδοση που την τοποθετεί ισόπαλα με τη Χιλή στη δεύτερη θέση παγκοσμίως – πίσω μόνο από την Ουγγαρία (25%) και μπροστά από την Ισπανία (21%), την Αυστραλία (17,8%) και την Ολλανδία (17,7%). Αυτό σημαίνει πως η Ελλάδα παράγει από τον ήλιο περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια, αναλογικά με το σύνολο του μείγματός της, από κάθε άλλη χώρα της Ε.Ε. πλην της Ουγγαρίας. Το φωτοβολταϊκό αποτύπωμα της χώρας έχει ξεπεράσει ακόμη και οικονομίες με μακρά εμπειρία στις ΑΠΕ, όπως η Γερμανία (14,9%) ή η Πορτογαλία (14,5%). Σύμφωνα με τον ίδιο πίνακα της Ember, η κατά κεφαλήν ηλιακή παραγωγή στην Ελλάδα έφτασε το 2024 τις 1.228 kWh, τοποθετώντας τη στην 3η θέση παγκοσμίως, πίσω μόνο από την Αυστραλία (1.866 kWh) και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (1.292 kWh). Είναι αξιοσημείωτο ότι η χώρα ξεπερνά σε απόλυτα μεγέθη την Ισπανία, την Ολλανδία, τη Γερμανία, ακόμη και τις ΗΠΑ. Η αναλύτρια της Ember, Beatriz Santos, σχολίασε κατά τη διάρκεια της παρουσίασης της έκθεσης ότι η επιτυχία της Ελλάδας δεν είναι απλώς αποτέλεσμα ηλιοφάνειας. «Η Ελλάδα είναι μία από τις λίγες χώρες που κατάφεραν να μετατρέψουν το φυσικό δυναμικό τους σε μετρήσιμο, ενταγμένο ποσοστό στο ενεργειακό τους μείγμα. Η απόδοσή της το 2024 δεν είναι συγκυριακή. Έχει πίσω της πέντε χρόνια σταθερής ανόδου, κάτι που δεν συναντάς εύκολα σε ευρωπαϊκό πλαίσιο», δήλωσε. Όπως τόνισε, ο συνδυασμός οικιακών και εμπορικών εγκαταστάσεων, η προώθηση του net metering και η ύπαρξη ενεργειακών κοινοτήτων δείχνουν ότι η Ελλάδα δεν αναπτύσσει απλώς εγκατεστημένη ισχύ, αλλά ένα ολοκληρωμένο νέο ενεργειακό μοντέλο. Το επόμενο βήμα, τόνισε η Sonia Dunlop, είναι η Ελλάδα να εδραιώσει την ηλιακή της επιτυχία με επενδύσεις σε αποθήκευση, ευφυή δίκτυα και διασυνδέσεις, ώστε να αυξήσει περαιτέρω την απορροφητικότητα των φωτοβολταϊκών. «Η ηλιακή ενέργεια στην Ελλάδα δεν είναι πια μια μελλοντική δυνατότητα – είναι η βάση του συστήματος. Και αυτό δημιουργεί υποχρέωση για ένα δεύτερο κύμα επενδύσεων που θα στηρίξει τη σταθερότητά της», είπε χαρακτηριστικά. Ember: Πώς θα είναι το ενεργειακό σύστημα του μέλλοντοςΗ Ember προειδοποιεί ότι από το 2025 έως το 2030, ο κόσμος εισέρχεται σε μια περίοδο που η αύξηση της ζήτησης ηλεκτρισμού δεν θα είναι πια σταδιακή, αλλά εκρηκτική. Ο λόγος είναι η ταυτόχρονη ενεργοποίηση νέων, ενεργοβόρων τομέων της οικονομίας, που προστίθενται στη βασική κατανάλωση και δεν μπορούν να καλυφθούν από τις υφιστάμενες δομές παραγωγής. Η μεγαλύτερη απειλή αλλά και πρόκληση για τα συστήματα ηλεκτροπαραγωγής είναι αυτό που η έκθεση ονομάζει “emerging demand drivers” – οι ανερχόμενες δυνάμεις της κατανάλωσης. Πρόκειται για τέσσερις παράγοντες που αλλάζουν ριζικά τον ενεργειακό χάρτη: • Data centers & AI: Ήδη από το 2024, η κατανάλωση ρεύματος από data centers και εξόρυξη κρυπτονομισμάτων έφτασε τις 111 TWh, εκ των οποίων το 40% αφορά αποκλειστικά την εξόρυξη crypto. Η ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης (AI) προϋποθέτει αδιάλειπτη ισχύ σε τεράστια clusters υπολογιστών. Η Ember προειδοποιεί ότι ως το 2030, η κατανάλωση μόνο από data centers μπορεί να τριπλασιαστεί, φτάνοντας τα 350–500 TWh ετησίως, καθιστώντας τα ισοδύναμα με ολόκληρες εθνικές αγορές (π.χ. της Βρετανίας ή της Γαλλίας). • Ηλεκτροκίνηση (EVs): Τα ηλεκτρικά οχήματα προσέθεσαν +62 TWh στη ζήτηση το 2024, αριθμός που προβλέπεται να πολλαπλασιαστεί επί 5 έως το 2030. Με την υιοθέτηση των EVs να επιταχύνεται – και πολλές χώρες να θέτουν απαγορεύσεις πώλησης συμβατικών οχημάτων από το 2030 – το βάρος θα μεταφερθεί από τα καύσιμα στον ηλεκτρισμό. Η IEA εκτιμά ότι τα EVs θα καταναλώνουν τουλάχιστον 500 TWh έως τα τέλη της δεκαετίας. • Αντλίες θερμότητας: Ο τομέας της θέρμανσης αλλάζει θεαματικά. Το 2024, οι αντλίες θερμότητας προσέθεσαν 22 TWh στο παγκόσμιο ενεργειακό ισοζύγιο. Καθώς αντικαθιστούν τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο στη θέρμανση κατοικιών, κυρίως στην Ευρώπη και την Κίνα, ο αριθμός αυτός θα φτάσει τις 100–120 TWh ως το 2030, σύμφωνα με εκτιμήσεις της Ember και της IEA. • Κλιματική προσαρμογή (ψύξη): Η έκθεση σημειώνει ότι το 2024, οι καύσωνες αύξησαν τη ζήτηση ρεύματος για ψύξη κατά 208 TWh, αριθμός που ισοδυναμεί με το 100% της ετήσιας κατανάλωσης ηλεκτρισμού της Ισπανίας. Αν οι θερμοκρασίες συνεχίσουν να ανεβαίνουν με τον τρέχοντα ρυθμό, η ζήτηση για ψύξη θα είναι ο πιο απρόβλεπτος και ταχύτερα αυξανόμενος παράγοντας στην κατανάλωση. Συνολικά, η Ember προβλέπει ότι για να καλυφθεί αυτή η νέα ζήτηση χωρίς αύξηση παραγωγής από ορυκτά καύσιμα, η παγκόσμια καθαρή παραγωγή πρέπει να αυξάνεται με ετήσιο ρυθμό τουλάχιστον 9%. Πρόκειται για πολλαπλάσια ταχύτητα από αυτή των προηγούμενων ετών – και ταυτόχρονα ένα στοίχημα τεχνολογικής και πολιτικής ετοιμότητας. Η πρόβλεψη για αύξηση της παγκόσμιας ζήτησης κατά +3,3% ετησίως (ή ακόμη και +4,1% σε πιο ενεργοβόρα σενάρια) σημαίνει ότι το σύστημα χρειάζεται να προσθέτει περισσότερες από 1.000 TWh καθαρής ενέργειας κάθε χρόνο, δηλαδή σχεδόν την παραγωγή της Κίνας από φωτοβολταϊκά το 2024, επί δέκα. Για την Ember, το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: η μετάβαση δεν μπορεί να «διατηρήσει την ταχύτητα» της τελευταίας δεκαετίας. Πρέπει να επιταχύνει. Και για να το κάνει αυτό, δεν αρκούν οι νέες εγκαταστάσεις – χρειάζονται ευφυή δίκτυα, ψηφιακή διαχείριση φορτίων, ευέλικτα συμβόλαια, αλλά και πολιτική συνέχεια. Όπως σημειώνει η αναλύτρια Sonia Dunlop, «αυτή η ενεργειακή μετάβαση δεν είναι πια πολυτέλεια ή ιδεολογία – είναι η μόνη λύση για να κρατήσουμε τις μηχανές του κόσμου σε λειτουργία». Η πρόκληση είναι μεγάλη, αλλά η συγκυρία μοναδική: η πτώση του κόστους τεχνολογιών, η κοινωνική αποδοχή των ΑΠΕ και η αναγκαιότητα ηλεκτροδότησης
Wind Europe: Οι έξι προτάσεις για να ελαφρύνουν οι λογαριασμοί ρεύματος
Από Ιωάννα Κωσταδήμα Την ώρα που η Ευρώπη αναζητά τη «χρυσή τομή» ανάμεσα στην ενεργειακή ασφάλεια, την οικονομική βιωσιμότητα και την κλιματική ουδετερότητα, το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας αποδεικνύεται μία δύσκολη εξίσωση. Η νέα μελέτη της WindEurope, που εκπονήθηκε σε συνεργασία με την VaasaETT, αναδεικνύει με χειρουργική ακρίβεια την ανάγκη να αναμορφωθούν ριζικά οι λογαριασμοί ρεύματος στην Ευρώπη, με στόχο τη διασφάλιση της βιομηχανικής ανταγωνιστικότητας και την επιτάχυνση της ηλεκτροδότησης μέσω ΑΠΕ. Η μελέτη της WindEurope επισημαίνει το γεγονός πως η Ευρώπη επιδιώκει τον πλήρη εξηλεκτρισμό της οικονομίας της μέσω ΑΠΕ, ωστόσο φορτώνει το κόστος της μετάβασης – μέσω ρυθμιζόμενων τελών, επιδοτήσεων, φορολογίας και κρυφών χρεώσεων – σχεδόν αποκλειστικά στον τελικό καταναλωτή ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, το ρεύμα στην Ευρώπη να είναι 15 φορές ακριβότερο για τα νοικοκυριά και 4 φορές ακριβότερο για τις βιομηχανίες, συγκριτικά με την Κίνα, σύμφωνα με τους πίνακες τιμών της έκθεσης (μέσος όρος Γαλλίας, Γερμανίας, Ισπανίας, Πολωνίας έναντι Πεκίνου, Νατόνγκ, Σανγκάης και Ζανγκτζιακού). Στην Ελλάδα, το ζήτημα του ενεργειακού κόστους έχει τεθεί στην εμπροσθοφυλακή της ενεργειακής πολιτικής του υπουργείου. Πηγές του ΥΠΕΝ, έχουν αναφέρει πως μαγικές λύσεις δεν μπορούν να υπάρξουν, αλλά χρειάζεται να τεθούν στόχοι μετριασμού του ενεργειακού κόστους. Η νέα πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ γνωρίζει ότι η αγορά ηλεκτρισμού -με την πολυπλοκότητα που την χαρακτηρίζει- δεν αναμένεται να αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη. Και ο στόχος που τίθεται είναι μετρημένος: Ούτε αμελητέα μείωση κόστους της τάξης του 1%-2%, αλλά ούτε και εξωπραγματική. Θα πρέπει ωστόσο να γίνει αισθητή στους τελικούς καταναλωτές. Ιδιαίτερη βαρύτητα θα δώσει το ΥΠΕΝ το επόμενο διάστημα και στις χρεώσεις που σχετίζονται με τη λειτουργία της Αγοράς Εξισορρόπησης, τις απώλειες του συστήματος μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας κ.α. Το θέμα της επιβάρυνσης που προκύπτει από τους εν λόγους λογαριασμούς ανέδειξε πρόσφατα ο σύνδεσμος των ενεργοβόρων βιομηχανιών (ΕΒΙΚΕΝ) που εκπόνησε σχετική έρευνα και στη βάση των συμπερασμάτων ζήτησε περαιτέρω διερεύνηση του πώς διαμορφώνεται ο συγκεκριμένος λογαριασμός από τη Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων (ΡΑΑΕΥ) και από τον ΑΔΜΗΕ. Εκτιμάται ότι στην Ελλάδα η ετήσια επιβάρυνση ανέρχεται σε περίπου 500 εκατ. ευρώ Πέραν όμως από την τιμολογιακή σύγκριση αυτό που τονίζει η Wind Europe είναι πως η ενεργειακή τιμή στην Ευρώπη δεν είναι πια μόνο οικονομικό ζήτημα· έχει μετατραπεί σε γεωπολιτική αδυναμία. Όταν η Κίνα και οι ΗΠΑ προσφέρουν στις βιομηχανίες τους ενεργειακό κόστος χαμηλό και σταθερό, συχνά επιδοτούμενο ή μερικώς απαλλαγμένο από τέλη μετάβασης, ενώ η Ευρώπη προσπαθεί να χρηματοδοτήσει το σύνολο της πράσινης μετάβασης μέσω των λογαριασμών ηλεκτρικού ρεύματος, το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο: βιομηχανική αποχώρηση, αποεπένδυση και αποδυνάμωση της παραγωγικής βάσης. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Γερμανίας, όπου ήδη από το 2022 καταγράφηκε κύμα ανησυχίας για μεταφορά παραγωγικής δραστηριότητας εκτός ΕΕ λόγω του ενεργειακού κόστους. Ο ίδιος κίνδυνος επικρέμαται και για τις νότιες χώρες – όπως η Ισπανία και η Πολωνία – των οποίων η βιομηχανική βάση (αλουμίνιο, χημικά, χαρτί) είναι άκρως ενεργοβόρα και πλήττεται από το υψηλό κόστος ανά MWh. Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο της μελέτης είναι πως οι βιομηχανίες που έχουν τη δυνατότητα απαλλαγών από ρυθμιζόμενες χρεώσεις (λόγω ενεργειακής έντασης), συχνά βρίσκονται αντιμέτωπες με δυσκίνητα και γραφειοκρατικά σχήματα. Οι απαλλαγές, είτε εφαρμόζονται με καθυστέρηση, είτε απαιτούν εξειδικευμένες δηλώσεις, είτε κρίνονται βάσει κριτηρίων που διαφέρουν ανά χώρα, οδηγώντας σε αβεβαιότητα και υποτίμηση των πλεονεκτημάτων. Και βέβαια, το πρόβλημα επιτείνεται από το γεγονός ότι το φυσικό αέριο – που είναι ορυκτό καύσιμο – τιμολογείται συχνά ευνοϊκότερα από το ρεύμα, λόγω χαμηλότερων ρυθμιζόμενων χρεώσεων. Στην Ισπανία το 2024, όπως αναφέρει η έκθεση, οι ρυθμιζόμενες χρεώσεις στο ρεύμα ήταν 19 φορές υψηλότερες από εκείνες στο φυσικό αέριο. Πρόκειται για μια καθαρή τιμολογιακή στρέβλωση που λειτουργεί αντικίνητρο για την εξηλεκτρισμένη οικονομία. Τελικά, αυτό που προκύπτει δεν είναι μόνο μια τεχνική αστοχία πολιτικής αλλά μια στρατηγική αποτυχία. Αν η Ευρώπη δεν διαχωρίσει τη χρηματοδότηση της μετάβασης από τον λογαριασμό του ρεύματος – δηλαδή αν δεν περάσει σταδιακά αυτά τα κόστη στον κρατικό προϋπολογισμό – κινδυνεύει να ακυρώσει τις ίδιες της τις κλιματικές δεσμεύσεις, οδηγώντας τις κοινωνίες σε αποξένωση και τις βιομηχανίες σε έξοδο. Τέσσερις χώρες, τέσσερις όψεις του ίδιου τιμολογιακού γρίφουΗ συγκριτική αποτύπωση της τιμολόγησης ηλεκτρικής ενέργειας σε Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία και Πολωνία αποκαλύπτει τη βαθιά ανομοιογένεια του ευρωπαϊκού ενεργειακού μοντέλου και την αδυναμία του να στηρίξει συλλογικά τους στόχους της πράσινης μετάβασης. Η μελέτη της WindEurope φέρνει στο φως όχι μόνο τις διαφορές στον τελικό λογαριασμό, αλλά κυρίως τις αιτίες που τον καθορίζουν: από το ύψος και τη φύση των ρυθμιζόμενων χρεώσεων, μέχρι τη δυνατότητα απαλλαγής των βιομηχανιών και τον βαθμό διαφάνειας των τελών. Σε κάθε περίπτωση, η ενεργειακή τιμολόγηση εξελίσσεται σε καθοριστικό παράγοντα για την ανταγωνιστικότητα, τη βιομηχανική στρατηγική και την κοινωνική συνοχή των κρατών. Η Γερμανία εμφανίζεται ως η πιο προβληματική περίπτωση, με τα οικιακά τιμολόγια να φτάνουν στα 40 c€/kWh το 2024, καταγράφοντας τη μεγαλύτερη επιβάρυνση στην Ευρώπη. Αν και η κατάργηση του τέλους EEG αποτέλεσε εμβληματικό βήμα στην προσπάθεια ανακούφισης των καταναλωτών, η πραγματικότητα δείχνει πως η πίεση μεταφέρθηκε αλλού. Οι επενδύσεις στο δίκτυο, η μεγάλη γεωγραφική διασπορά των παρόχων και οι αυξημένες ανάγκες για υπηρεσίες ευελιξίας, όπως ανακατανομές φορτίου και αντιμετώπιση συμφορήσεων, εκτόξευσαν τις δικτυακές χρεώσεις. Επιπλέον, η απολιγνιτοποίηση και το σταδιακό κλείσιμο των πυρηνικών σταθμών αύξησαν την εξάρτηση από το φυσικό αέριο, εντείνοντας την έκθεση σε τιμές χονδρεμπορικής. Για τη βιομηχανία, η εικόνα διαφοροποιείται ανάλογα με τις εκπτώσεις: οι τιμές κινούνται μεταξύ 12,2 και 16,2 c€/kWh, αλλά η πρόσβαση σε εκπτώσεις είναι γραφειοκρατικά σύνθετη και συχνά χορηγείται εκ των υστέρων, αποδυναμώνοντας τον προγραμματισμό κόστους. Στην Ισπανία, η τιμολόγηση χαρακτηρίζεται από συγκρατημένο κόστος για τα νοικοκυριά, με τιμές κοντά στα 30 c€/kWh, εν μέρει λόγω των χαμηλών χρεώσεων δικτύου που παραμένουν οι χαμηλότερες μεταξύ των χωρών της μελέτης. Ωστόσο, πίσω από αυτή την εικόνα κρύβεται ένα βαθιά προβληματικό και αδιαφανές σύστημα. Πολλά κόστη, όπως οι εισφορές για την υποστήριξη των ΑΠΕ (RECORE), την αντιστάθμιση των ελλειμμάτων του παρελθόντος (déficit tarifario), και την επιδότηση των μη διασυνδεδεμένων περιοχών (TNP), ενσωματώνονται στο λεγόμενο «ενεργειακό σκέλος» χωρίς να εμφανίζονται ξεκάθαρα στον λογαριασμό. Η Γαλλία προβάλλει ως το παράδειγμα σχετικής ισορροπίας. Παρά την αύξηση του κόστους προμήθειας λόγω
ΡΑΑΕΥ: Τι αλλαγές προτείνει για τα χρωματιστά τιμολόγια ρεύματος
Σε διαβούλευση η επιβολή ρυθμιστικών μέτρων στην προμήθεια ρεύματος Από τη Μάχη Τράτσα Αλλαγές στα χρωματιστά τιμολόγια ρεύματος προτείνει η Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων (ΡΑΑΕΥ). Ειδικότερα, χθες ο Ρυθμιστής της ενεργειακής αγοράς έθεσε σε δημόσια διαβούλευση ρυθμιστικά μέτρα στην προμήθεια ηλεκτρικής ενέργειας παρέχοντας κατευθυντήριες οδηγίες προς τους προμηθευτές ηλεκτρικής ενέργειας σχετικά με την ενίσχυση της διαφάνειας και της επαληθευσιμότητας των χρεώσεων στο ανταγωνιστικό σκέλος των τιμολογίων ρεύματος χαμηλής τάσης. Κίτρινα: Μεταβαλλόμενη τιμή μόνο σε πελάτες με μετρητήΣτο πλαίσιο αυτό προχωρά σε ορισμένες διαφοροποιήσεις. Για παράδειγμα, στα κυμαινόμενα «κίτρινα» τιμολόγια θα μπορεί η τιμή να μεταβάλλεται βάσει της κατανάλωσης του πελάτη, μόνο στην περίπτωση κατά την οποία υπάρχει εγκατεστημένος έξυπνος μετρητής (ευφυές σύστημα μέτρησης), προκειμένου ο πελάτης να μπορεί να παρακολουθεί την κατανάλωσή του και να επωφελείται από τον σχεδιασμό και τα χαρακτηριστικά του τιμολογίου. Ωστόσο, όπως αναφέρει στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» παράγοντας της αγοράς προμήθειας, στην αγορά σήμερα κυκλοφορούν πολλά «κίτρινα» τιμολόγια τα οποία έχουν «βήματα» που διαφοροποιούν την τιμή (π.χ. ανάλογα με τις κιλοβατώρες κατανάλωσης κλπ.). Με άλλα λόγια δεν έχουν μια ενιαία κυμαινόμενη τιμή για το σύνολο της κατανάλωσης. «Δηλαδή όλα αυτά τα προϊόντα που διατίθενται σήμερα στην αγορά θα είναι παράνομα;», αναρωτιέται η ίδια πηγή. Τροποποίηση συμβάσεων για έκτακτη ανάγκηΕπιπλέον, το κείμενο που έχει τεθεί σε διαβούλευση προβλέπει ότι οι όροι των συμβάσεων προμήθειας κυμαινόμενης τιμολόγησης μπορούν να τροποποιηθούν μονομερώς από τους προμηθευτές αποκλειστικά για σπουδαίο λόγο (π.χ. ενεργειακή κρίση, εμπόλεμη κατάσταση), κατόπιν παρέλευσης έξι μηνών από την υπογραφή της σύμβασης και κατόπιν έγγραφης και ατομικής ενημέρωσης του καταναλωτή, τουλάχιστον δύο μήνες πριν από την έναρξη ισχύος της προτεινόμενης τροποποίησης. Μάλιστα, θα πρέπει ο προμηθευτής να ενημερώσει προηγουμένως την Αρχή η οποία θα αξιολογεί τα πραγματικά δεδομένα και θα μπορεί να απορρίπτει την επικείμενη τροποποίηση στην περίπτωση που δεν αποδεικνύεται ο σπουδαίος λόγος. 12μηνα τα δυναμικά (πορτοκαλί) τιμολόγιαΔωδεκάμηνη θα είναι η διάρκεια των συμβάσεων στα δυναμικά πορτοκαλί τιμολόγια, δηλαδή σε εκείνα που παρέχουν κυμαινόμενη τιμή ανά ώρα, η οποία αντικατοπτρίζει τη διακύμανση της χονδρεμπορικής τιμής και τα οποία θα μπορούν να προσφέρονται μόνο σε καταναλωτές που έχουν εγκατεστημένο ευφυή μετρητή. Σε αυτά δεν θα χρεώνεται άμεσα ή έμμεσα ρήτρα πρόωρης αποχώρησης, οι όροι των συμβάσεων δεν θα τροποποιούνται μονομερώς από τους προμηθευτές ενώ θα μπορούν να προσφέρονται σταθερές εκπτώσεις καθόλη τη διάρκεια της σύμβασης. Τα δυναμικά αρχικά μπορούν θα προσφερθεί σε ένα αριθμό πελατών που προσεγγίζει τους 155.0000 και αφορά τις μεγαλύτερες παροχές χαμηλής και μέσης τάσης, μεσαίες επιχειρήσεις, βιοτεχνίες κλπ. Οι συγκεκριμένες παροχές αθροίζουν πάνω από το 46% της συνολικής κατανάλωσης ηλεκτρισμού στη χώρα μας. Στόχος είναι στα τέλη του 2025 να παρέχονται πιστοποιημένα μετρητικά δεδομένα για την εφαρμογή της δυναμικής τιμολόγησης που θα καλύπτουν άλλο ένα 20%, δηλαδή συνολικά το 60% της συνολικής κατανάλωσης. Σταθερά «μπλε» τιμολόγιαΌσο για τα σταθερά μπλε τιμολόγια ξεκαθαρίζεται ότι μπορεί να είναι τουλάχιστον 12μηνα με μια πάγια χρέωση (€/μήνα), μία σταθερή τιμή προμήθειας (€/kWh) και ρήτρα πρόωρης αποχώρησης. Στη σταθερή τιμή μπορεί να περιλαμβάνεται διακύμανση της τιμής η οποία θα συνδέεται αποκλειστικά με τις ώρες αιχμής/μη αιχμής (peak/off-peak), όπως αυτές καθορίζονται από τον αρμόδιο φορέα. Προκειμένου να διατίθεται σταθερό τιμολόγιο με χρέωση peak/off peak, πρέπει η σχετική μέτρηση της κατανάλωσης να υποστηρίζεται τεχνικά από τον Διαχειριστή. Οι όροι των συμβάσεων προμήθειας σταθερής τιμολόγησης δεν μπορούν να τροποποιούνται μονομερώς από τους προμηθευτές. Οι προμηθευτές που εκπροσωπούν πάνω από 200.000 πελάτες οφείλουν να παρέχουν τουλάχιστον ένα σταθερό τιμολόγιο ανά κατηγορία πελάτη (π.χ. οικιακός πελάτης, εμπορικός πελάτης). Πηγή: ot.gr