Τα κοράλλια, εκτός από τη ζωτική τους σημασία για τα θαλάσσια οικοσυστήματα, αποτελούν έναν αναπάντεχο αλλά πολύτιμο σύμμαχο για την επιστημονική έρευνα. Μέσα από τα απολιθώματά τους, οι επιστήμονες αποκτούν πρόσβαση σε δεδομένα του παρελθόντος που αποκαλύπτουν πώς έχει μεταβληθεί η στάθμη των ωκεανών και τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τις μελλοντικές εξελίξεις.
Πρόσφατη μελέτη από επιστημονικές ομάδες του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν-Μάντισον και του Πανεπιστημίου της Φλόριντα έφερε στο φως αποκαλυπτικά στοιχεία από απολιθωμένα κοράλλια στις Σεϋχέλλες. Η έρευνα έδειξε ότι, πριν από περίπου 122.000 έως 123.000 χρόνια, κατά τη διάρκεια μιας θερμής περιόδου με παρόμοιες θερμοκρασίες με τις σημερινές, η άνοδος της στάθμης των θαλασσών δεν συνέβη σταδιακά, αλλά σε τρεις απότομες και σύντομες φάσεις μέσα σε ένα διάστημα περίπου 6.000 ετών.
Αυτή η απροσδόκητη ταχύτητα μεταβολής της στάθμης των υδάτων εγείρει ανησυχίες για το τι ενδέχεται να ακολουθήσει, καθώς η σημερινή αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας θα μπορούσε να επιφέρει παρόμοια ή ακόμη πιο έντονα φαινόμενα.
Δείτε επίσης: Ανιχνευτής διαρροών $150.000 που ίσως καθορίσει το μέλλον του υδρογόνου
Η καθηγήτρια γεωεπιστημών Άντρεα Ντάτον, μία από τις κύριες συντάκτριες της μελέτης, επισημαίνει πως τα ευρήματα δείχνουν ότι η αλλαγή στην ποσότητα των πάγων και στη στάθμη της θάλασσας μπορεί να είναι ξαφνική και έντονη. Αυτή η διαπίστωση έχει ιδιαίτερη σημασία για όσους σχεδιάζουν πολιτικές αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης και διαχείρισης των κινδύνων που σχετίζονται με τη θάλασσα.
Κατά την τελευταία μεσοπαγετώδη περίοδο, οι πάγοι στους πόλους δεν αντέδρασαν με τον ίδιο τρόπο στις αλλαγές της θερμοκρασίας, με αποτέλεσμα να λιώνουν και να επεκτείνονται σε διαφορετικούς χρόνους. Οι θερμοκρασίες στα δύο ημισφαίρια δεν συγχρονίζονταν, γεγονός που προκάλεσε ασύμμετρες αυξομειώσεις στη στάθμη της θάλασσας.
Ωστόσο, σήμερα, με την υπερθέρμανση του πλανήτη να επηρεάζει ταυτόχρονα και τα δύο ημισφαίρια, το ενδεχόμενο μιας μαζικής και ταχείας τήξης των πάγων είναι πιο ρεαλιστικό από ποτέ. Η Ντάτον αναφέρει ότι, με βάση τις ήδη καταγεγραμμένες θερμοκρασίες, η μέση παγκόσμια άνοδος της στάθμης της θάλασσας θα μπορούσε να φτάσει ακόμη και τα 10 μέτρα.
Οι επιπτώσεις ενός τέτοιου σεναρίου θα ήταν καταστροφικές, κυρίως για τις παράκτιες περιοχές, τις υποδομές, την τοπική οικονομία και τα οικοσυστήματα. Η έρευνα αποτελεί ξεκάθαρη προειδοποίηση: απαιτούνται άμεσα μέτρα περιορισμού των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, καθώς και στρατηγικός σχεδιασμός για την προσαρμογή των κοινωνιών στα πιθανά μελλοντικά σενάρια.