Οι αυξημένες θερμοκρασίες, οι υψηλές συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα, τα ακραία καιρικά φαινόμενα, η παρατεταμένη περίοδος ξηρασίας είναι τα νέα πλέον κλιματικά δεδομένα που επηρεάζουν τις καλλιέργειες και την παραγωγή των προϊόντων. Χαμηλές αποδόσεις στις καλλιέργειες και στα επίπεδα θρεπτικών συστατικών σε όσα προϊόντα τελικά καταφέρνουν να αναπτυχθούν. Τα τρόφιμα που ήδη πλήττονται σοβαρά από τη λειψυδρία ή τις πλημμύρες είναι η σόγια, το σιτάρι, το ρύζι, το καλαμπόκι ακόμα και οι πατάτες, ενώ οι εκτιμήσεις αναφέρουν σημαντική μείωση της παγκόσμιας παραγωγής τους έως το 2050.
Οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τρόφιμα όπως το ολλανδικό τυρί γκούντα, η φημισμένη γαλλική μουστάρδα ντιζόν, ο «ιταλικός χρυσός» της λευκής τρούφας, οι παγκοσμίως γνωστές φλαμανδικές πατάτες, το χούμους της Μέσης Ανατολής, το ελαιόλαδο της Ισπανίας, αλλά και για δύο ελληνικά κορυφαία προϊόντα όπως τα μύδια και η φέτα.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Euronews η περιβαλλοντική κρίση έπληξε τη μουστάρδα που πήρε το όνομά της από την πόλη Ντιζόν στη Βουργουνδία, ώστε ήδη από το 2021 παρατηρείται μείωση των πωλήσεων σε μία συσκευασία ανά πελάτη.
Δημοσίευμα των New York Times προβλέπει εξαφάνιση του γκούντα μέσα σε 100 χρόνια, αφού αν δε ληφθούν άμεσα μέτρα για τον περιορισμό της υπερθέρμανσης, αιτία της ανόδου της στάθμης των υδάτων, η ομώνυμη πόλη της Ολλανδίας θα βρεθεί κάτω από το νερό, οπότε η παραγωγή του τυριού θα πρέπει να μεταφερθεί αλλού, που σημαίνει ότι το τελικό προϊόν δε θα είναι πια γκούντα.
Η Ιταλία θα χάσει μία από τις πιο εκλεπτυσμένες γεύσεις της, αυτή της λευκής τρούφας, η οποία δεν θα μπορεί να καλλιεργηθεί. Οπότε η λευκή τρούφα, το πολύτιμο αυτό μανιτάρι, το κόστος του οποίου κυμαίνεται από 1.500 έως 3.700 ευρώ, που εντοπίζεται συνήθως στις περιοχές Πιεμόντε, Ούμπρια, Μάρκε και Μολίζε θα οδηγηθεί σε εξαφάνιση, απειλούμενο και από την αποψίλωση των δασών, αφού χωρίς δέντρα δε μπορούν να αναπτυχθούν οι συγκεκριμένοι μύκητες.
Η Ισπανία, με τη σειρά της, η κορυφαία παραγωγός ελαιόλαδου, αντιμετωπίζει ήδη τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, αφού οι αυξημένες θερμοκρασίες, η ξηρασία και οι περιορισμένες βροχοπτώσεις των περασμένων οδήγησαν στη μείωση κατά το ήμισυ της ετήσιας παραγωγής το 2023.
Στο Βέλγιο, όπου η κατανάλωση της πατάτας αγγίζει ετησίως τα 80 κιλά ανά άτομο, από τα οποία τα 20 είναι τηγανιτές, οι σφοδρές βροχοπτώσεις μείωσαν την παραγωγή στο ήμισυ, με τους ειδικούς να δηλώνουν ότι έως το 2050 η παγκόσμια παραγωγή πατάτας θα ελαττωθεί κατά 9%.
Η ξηρασία επίσης πλήττει την καλλιέργεια ρεβιθιού, με τους επιστήμονες να προβλέπουν μείωση της τάξης του 50%. Το χούμους συστατικό τυπικό στην κουζίνα της ανατολής κινδυνεύει να περιοριστεί σημαντικά.
Στην Ελλάδα τώρα: Η μυδοκαλλιέργεια έχει ήδη πληγεί με μείωση της παραγωγής κατά 90%. Η υπερβολική και παρατεταμένη αύξηση της θερμοκρασίας των θαλασσών, -τα μύδια για να αναπτυχθούν χρειάζονται περίπου 20 βαθμούς Κελσίου-, επηρέασε την ανάπτυξη του γόνου κατά συνέπεια δεν είναι δυνατή η συγκομιδή το 2025. Έτσι ενδεχομένως, το αγαπημένο πιάτο «μύδια σαγανάκι θα είναι εκτός μενού στις ταβέρνες», ενώ το άλλο εμβληματικό συστατικό η φέτα, σύμφωνα πάντα με τους ειδικούς ερευνητές κινδυνεύει να εξαφανιστεί έως το 2050.