Μια νέα παγκόσμια μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Bioscience, με επικεφαλής τον Δρ Πάτρικ Φίνερτι από το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ επισημαίνει την αυξανόμενη σημασία αναδιαμόρφωσης των πόλεων με την επαναφορά αυτοφυών ζωικών ειδών, τονίζοντας την οικολογική και κοινωνική αξία της επιστροφής ζώων όπως οι κάστορες, και οι βάτραχοι στα αστικά περιβάλλοντα, βελτιώνοντας τη βιοποικιλότητα, τη ψυχική υγεία και την περιβαλλοντική διαχείριση.
Παρότι οι περισσότερες πρωτοβουλίες για τη διατήρηση των πόλεων επικεντρώνονται σε μεγάλο βαθμό στην αύξηση της βλάστησης, η διενεργηθείσα μελέτη κατέδειξε ότι σε πάνω από 2.800 επιστημονικές εργασίες, λιγότερες από το 1% ασχολήθηκαν με την επανεξέταση της χερσαίας πανίδας στις πόλεις.
Η άγρια ζωή επιστρέφει στις πόλεις
Ας απαριθμήσουμε ορισμένα παραδείγματα επιτυχημένων έργων αστικής αναδημιουργίας, ειδών που φαίνεται να εμπλουτίζουν τη βιοποικιλότητα και να ενισχύουν τις ανθρώπινες συνδέσεις με τη φύση: επιστροφή των καστόρων στο Λονδίνο το 2023 μετά από 400 χρόνια, την επαναφορά λεοπάρδαλης στο Λας Βέγκας, την αναπαραγωγή πιθήκων howler στο Ρίο ντε Τζανέιρο και την επιστροφή του ανατολικού κέρατου στη Σιγκαπούρη. Στην Αυστραλία, οι πληθυσμοί πλατύποδων ανακάμπτουν σε αστικές παραμεθόριες περιοχές κοντά στο Σίδνεϊ, ματαιώνοντας εν μέρει αυτό που οι ερευνητές ονομάζουν «διαταραχή έλλειψης φύσης». Οι συγγραφείς τονίζουν ότι η αστική ανάπτυξη πρέπει να δίνει προτεραιότητα στην οικολογική αποκατάσταση.
Δείτε επίσης: Νέα απευθείας σύνδεση Σαντορίνη – Κωνσταντινούπολη από την Aegean
Η μελέτη υπογραμμίζει ότι, εφόσον σύμφωνα με τις προβλέψεις σχεδόν το 70% του παγκόσμιου πληθυσμού θα ζει σε πόλεις μέχρι το 2050, η αστική επέκταση -ιδιαίτερα σε περιοχές, όπως η Αφρική και η Ασία- χωρίς τις ανάλογες προσεκτικές παρεμβάσεις, κινδυνεύει να εξαλείψει τα εναπομείναντα φυσικά ενδιαιτήματα. Αυτό σημαίνει ότι η αστική αναδημιουργία εξαρτάται από τον ενδελεχή σχεδιασμό, τη συμμετοχή της κοινότητας και την αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτιών της μείωσης των ειδών, όπως η καταστροφή των ενδιαιτημάτων και τα χωροκατακτητικά αρπακτικά. Ως επιτυχές παράδειγμα αναφέρεται η επαναφορά των ανατολικών πυγμαίων πόσουμ στο Σίδνεϊ, που συμπεριέλαβε πρωτίστως τη διαχείριση των θηρευτών.
Η έρευνα καταλήγει στην παραδοχή ότι η ενσωμάτωση της άγριας ζωής στα αστικά τοπία αποτελεί μια ζωτική ευκαιρία για την οικοδόμηση πιο υγιών και ανθεκτικών πόλεων που υποστηρίζουν τόσο τους ανθρώπους όσο και τη φύση. Η αστική ανασυγκρότηση προφανώς δεν αφορά μόνο τα ζώα, αλλά στρέφεται κυρίως προς την αποκατάσταση της ισορροπίας και τον εμπλουτισμό της ανθρώπινης εμπειρίας σε έναν ολοένα και περισσότερο αστικοποιημένο κόσμο.