Έχει διαπιστωθεί σε συνθήκες εργαστηρίου ότι ένα υδρόβιο φυτό απορροφά περισσότερα νανοπλαστικά που περιλαμβάνονται σε ορισμένα ευρέως διαδεδομένα πλαστικά αντικείμενα μιας χρήσης, όπως μαχαιροπήρουνα, πιάτα, αλλά και συσκευασίες τροφίμων όταν το θερμόμετρο «χτυπήσει κόκκινο».
Σύμφωνα με τις τέσσερις ερευνήτριες από το Πανεπιστήμιο της Πίζας στην Ιταλία, τα φυτά και δη η φτέρη νερού (Azolla filiculoides Lam), η οποία εκτιμάται ότι αναπτύχθηκε κατά την Ηώκαινο εποχή, απορροφώντας τεράστια ποσότητα άνθρακα καταλήγοντας σε ένα παγκόσμιο φαινόμενο ψύξης στον πλανήτη, συσσωρεύει περισσότερα σωματίδια από πλαστικό στις ρίζες της όταν αυξάνεται η θερμοκρασία. Σύμφωνα με την έκθεση που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Plant Physiology and Biochemistry, που ανέλυσε για πρώτη φορά την επίδραση της κλιματικής αλλαγής στη νανοπλαστική ρύπανση, νανοπλαστικά και υψηλές θερμοκρασίες είναι επιζήμιες για τη φτέρη, ενισχύοντας τα συμπτώματα του θερμικού στρες στο φυτό.
Τα ίχνη πλαστικού μεγέθους 1 έως 100 νανόμετρα αόρατα σε γυμνό οφθαλμό «ταξιδεύουν» από τη ρίζα στο βλαστό, συνδυαζόμενα δε με τη ζέστη, διαταράσσουν την αρχιτεκτονική της ρίζας και τη διάταξη των ριζικών τριχιδίων. Η αύξηση κατά 10 βαθμών Κελσίου, από 25 σε 35 βαθμούς, υποβαθμίζει τη δυνατότητα φωτοσύνθεσης της φτέρης και αυξάνει το οξειδωτικό στρες και την τοξικότητα.
Ειδικότερα δείγματα του είδους τοποθετήθηκαν σε διαφορετικές δεξαμενές στο εργαστήριο του ιταλικού πανεπιστημίου σε 25 και 35 βαθμούς Κελσίου, με ή χωρίς νανοπλαστικά με φθορισμό, ώστε να μπορούν να παρατηρήσουν τη μετακίνηση των σωματιδίων που προήλθαν από πολυστυρένιο. Καταγράφηκε αρνητική εξέλιξη στην ανάπτυξη, στη φυσιολογία του φυτού από τα ίχνη πλαστικού και από την υψηλή θερμοκρασία, με επιδείνωση των ιστολογικών, μορφολογικών και φωτοσυνθετικών παραμέτρων.
«Η αυξημένη πρόσληψη νανοπλαστικών από τα φυτά σε υψηλές θερμοκρασίες εγείρει ανησυχίες για τις πιθανές επιπτώσεις στις καλλιέργειες αγρονομικού ενδιαφέροντος, με δυνητικά σημαντικές επιπτώσεις για την ένταξη αυτών των ουσιών στην τροφική αλυσίδα», σημείωσαν οι Μόνικα Ρουφίνι Καστιλιόνε και Καρμελίνα Σπανό, διευκρινίζοντας ότι η κλιματική αλλαγή όχι μόνο επιτείνει τις αρνητικές επιπτώσεις των πλαστικών αποβλήτων, αλλά ενδέχεται να δημιουργήσει επικίνδυνες συνέργειες μεταξύ περιβαλλοντικών παραγόντων και ρύπων, επιδεινώνοντας τις υπάρχουσες οικολογικές προκλήσεις.
Η επιστημονική ομάδα εισηγείται τον περιορισμό της χρήσης πλαστικών ειδών μίας χρήσης στο πλαίσιο μίας βιώσιμης συμπεριφοράς, ώστε να αποτραπούν μελλοντικές σοβαρές επιπτώσεις για το περιβάλλον και τον άνθρωπο.