Γυάλινα μπουκάλια με μικροπλαστικά: Νέα μελέτη φέρνει ανησυχητικά στοιχεία
Σύμφωνα με νέα επιστημονική μελέτη της γαλλικής Αρχής για την Ασφάλεια Τροφίμων, Περιβάλλοντος και Εργασίας (ANSES), τα μεταλλικά καπάκια σε γυάλινα μπουκάλια ποτών και αναψυκτικών ενδέχεται να αποτελούν σημαντική πηγή μικροπλαστικών. Συγκεκριμένα αναλύοντας ποτά όπως μπίρα, κρασί, αναψυκτικά και νερό βρέθηκαν μικροπλαστικά σε όλα τα δείγματα, με υψηλότερα μάλιστα ποσοστά στα ποτά σε γυάλινα μπουκάλια, έως και 50 φορές περισσότερο από τα ποτά που βρίσκονταν σε πλαστικές συσκευασίες. Η πολυεστερική βαφή στο εξωτερικό των μεταλλικών καπακιών, που χρησιμοποιείται για την αδιαβροχοποίηση τους και την προστασία τους από την υγρασία, ακόμη και τα καιρικά φαινόμενα, ενοχοποιείται για τη μικροπλαστική ρύπανση. Σημειώνεται ότι τα γυάλινα μπουκάλια φέρουν μεταλλικά καπάκια, ενώ αντιθέτως τα πλαστικά, χρησιμοποιούν πλαστικά καπάκια χωρίς την ίδια βαφή. Ο Αλεξάντρ Ντεώ, ένας εκ των συντακτών της μελέτης, επισημαίνει στον Guardian: «Τα ευρήματα ήταν λίαν απροσδόκητα… τα καπάκια θεωρούνταν ύποπτα ως βασική πηγή ρύπανσης, καθώς η πλειονότητα των μικροπλαστικών σωματιδίων που απομονώθηκαν είχαν ίδιο χρώμα και ίδια σύνθεση με τη βαφή των καπακιών». Δείτε επίσης: Frigoglass: Φέρνει επανάσταση στην Αίγυπτο με το πρώτο επαγγελματικό ψυγείο Αξίζει να σημειωθεί ότι τα μικροπλαστικά είναι μικροσκοπικά τεμάχια πλαστικού, που είτε προστίθενται εσκεμμένα σε καταναλωτικά προϊόντα είτε προκύπτουν από τη διάσπαση μεγαλύτερων πλαστικών αντικειμένων και περιέχουν χιλιάδες χημικές ουσίες – πάνω από 16.000 – πολλές από τις οποίες, όπως τα BPA, οι φθαλικές ενώσεις και οι ενώσεις PFAS, μπορεί να έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία. Άλλωστε είναι δεδομένο ότι μικροπλαστικά έχουν εντοπιστεί σε διάφορα σημεία του ανθρώπινου σώματος, και οι εν λόγω ουσίες σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών προβλημάτων, καρκίνου και νευρολογικών διαταραχών, ενώ μπορεί και να διαπερνούν τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό και τον πλακούντα. Η ερευνητική ομάδα κατέληξε στη βαφή, ως βασική πηγή μικροπλαστικών, καθώς τα σωματίδια μικροπλαστικών που εντοπίστηκαν στα ποτά ταυτίζονταν ως προς το χρώμα, το υλικό και τη χημική σύνθεση με τη βαφή του εξωτερικού των μεταλλικών καπακιών. Διαπίστωσαν επίσης ότι τα καπάκια αποθηκεύονται μαζικά μετά την παραγωγή τους και τρίβονται μέσα σε σακούλες ή κιβώτια, προκαλώντας μικροσκοπικές εκδορές. Αυτά τα μικροσκοπικά τεμάχια καταλήγουν τελικά στο ποτό κατά τη σφράγιση των φιαλών. Οι όποιες φθορές εντοπίστηκαν με μικροσκοπική εξέταση. Η έρευνα κατέδειξε ότι κάποια μικροπλαστικά δεν προέρχονταν αποκλειστικά από τη βαφή, οπότε ευθύνονται άλλα στάδια της παραγωγής ή και το ίδιο το νερό του προϊόντος. Οι ερευνητές μπόρεσαν επίσης να απομακρύνουν τα μικροπλαστικά σωματίδια από τα καπάκια ξεπλένοντάς τα και στεγνώνοντάς τα με αέρα στο τέλος της παραγωγής, αν και η ανάλογη διαδικασία είναι δύσκολο να εφαρμοστεί σε μεγάλη βιομηχανική κλίμακα. Παρότι οι κίνδυνοι από τα μικροπλαστικά είναι επιβεβαιωμένοι, οι προβαλλόμενες επιπτώσεις των συγκεκριμένων σωματιδίων στα ποτά παραμένουν ασαφείς, γεγονός που δεν επιτρέπει σαφή εκτίμηση του κινδύνου. Μπορεί να σας ενδιαφέρει: Το ανακυκλωμένο πλαστικό ενδέχεται να επηρεάζει μεταβολισμό και ορμόνες
Λονδίνο: «Πράσινο φως» σε επένδυση 38 δισ. λιρών για τον πυρηνικό σταθμό Sizewell C
Καθοριστικό βήμα για την ενεργειακή στρατηγική του Ηνωμένου Βασιλείου αποτελεί η έγκριση της επένδυσης στον πυρηνικό σταθμό Sizewell C, ύψους 38 δισεκατομμυρίων λιρών. Η απόφαση, που χαρακτηρίζεται ορόσημο για την κυβέρνηση Στάρμερ, ενισχύει τους στόχους για απανθρακοποίηση, ενεργειακή αυτάρκεια και βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη. Η κυβέρνηση θα διατηρήσει ποσοστό συμμετοχής 45%, ενώ στη χρηματοδότηση συμμετέχουν η γαλλική EDF (Electricite de France SA), το επενδυτικό ταμείο Caisse de Dépôt et Placement du Québec, η Centrica Plc και η Amber Infrastructure Group Ltd. Η παρουσία ιδιωτών επενδυτών εκλαμβάνεται ως ένδειξη εμπιστοσύνης και θεμέλιο για την ενίσχυση των μακροπρόθεσμων επενδύσεων στην εγχώρια ενεργειακή υποδομή. «Ήρθε η ώρα να κάνουμε μεγάλα πράγματα και να κατασκευάσουμε και πάλι μεγάλα έργα σε αυτή τη χώρα – και σήμερα ανακοινώνουμε μια επένδυση που θα παρέχει καθαρή, εγχώρια ενέργεια σε εκατομμύρια σπίτια για τις επόμενες γενιές», υπογράμμισε ο υπουργός Ενέργειας Εντ Μίλιμπαντ, σε δήλωσή του την Τρίτη. Δείτε επίσης: Costa Nopia: Εγκρίθηκε η μεγάλη τουριστική επένδυση στην Κρήτη Η EDF αναφέρει ότι οι δύο νέοι αντιδραστήρες που θα ανεγερθούν στο Σάφολκ, στην ανατολική Αγγλία, θα καλύπτουν ενεργειακά 6 εκατομμύρια νοικοκυριά για διάστημα περίπου 60 ετών. Το έργο αποτελεί βασικό πυλώνα του σχεδίου μετάβασης σε ενέργεια χαμηλών εκπομπών άνθρακα. Η ανάπτυξη του Sizewell C αποτελεί προϊόν μακροχρόνιου σχεδιασμού, με τις πρώτες συζητήσεις να ξεκινούν πριν από περισσότερα από δέκα χρόνια. Η εξεύρεση βιώσιμου χρηματοδοτικού σχήματος αποτέλεσε πρόκληση για διαδοχικές κυβερνήσεις, ώσπου υιοθετήθηκε το σημερινό μοντέλο μικτής χρηματοδότησης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Το έργο ακολουθεί σχεδιαστικά πρότυπα του Hinkley Point C, του πυρηνικού εργοστασίου που βρίσκεται υπό κατασκευή στο Somerset. Το Hinkley Point έχει αντιμετωπίσει σημαντικές καθυστερήσεις, συμπεριλαμβανομένων των διαταραχών λόγω πανδημίας, και ενδέχεται να ολοκληρωθεί μετά το 2030. Επιπλέον, το κόστος του έχει πλέον υπερβεί τις 40 δισεκατομμύρια λίρες. Ωστόσο, οι εταιρείες πίσω από το Sizewell C διαβεβαιώνουν ότι η νέα μονάδα θα ολοκληρωθεί με ταχύτερους ρυθμούς και μικρότερο κόστος, χάρη στην τεχνογνωσία και τις βελτιώσεις που προσφέρει η επαναληπτική εφαρμογή του σχεδιαστικού προτύπου. Μπορεί να σας ενδιαφέρει: Πτώση στις τιμές φυσικού αερίου στην Ευρώπη
Η Τέχνη ως Καταλύτης για την Κλιματική Αλλαγή και τη Βιώσιμη Ανάπτυξη
Πέρα από την επιστήμη και την πολιτική, η τέχνη φαίνεται να αποκτά κεντρικό ρόλο στην παγκόσμια περιβαλλοντική διακυβέρνηση. Οργανισμοί και θεσμοί αναδεικνύουν τη δημιουργική έκφραση στο επίκεντρο των διεθνών συζητήσεων για το μέλλον της Γης, όπως για παράδειγμα αποτελεί το πολιτιστικό πρόγραμμα της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για τους Ωκεανούς (UNOC), που ξεκινά στις 9 Ιουνίου στη Νίκαια της Γαλλίας. Μια κοινωνική συζήτηση για τον Ωκεανό Η έκθεση «Becoming Ocean» στο πλαίσιο της Διάσκεψης, συγκεντρώνει πάνω από 20 καλλιτέχνες που ανακινούν τις κρίσιμες προκλήσεις που απειλούν τους ωκεανούς. Οι δημιουργοί χρησιμοποιούν την τέχνη για να εμπνεύσουν επιστήμονες, ειδικούς και πολιτικούς, υιοθετώντας ένα νέο, βιωματικό τρόπο επικοινωνίας της οικολογικής αγωνίας. Δείτε επίσης: Ελλάδα: Κορυφαίος Ευρωπαϊκός Προορισμός στα Telegraph Travel Awards 2025 Διακρίνεται η βραβευμένη για το διαδραστικό έργο «Specimens of Time, Hoh Rain Forest, 2025», στο πλαίσιο των Digital Art Awards Μάγια Πέτρικ. Φωτεινά γλυπτά με τη μορφή γυάλινων κύβων, που αλλάζουν χρώμα σε πραγματικό χρόνο με βάση δεδομένα θερμοκρασίας από το δάσος Hoh στην Ουάσινγκτον. Το έργο όπως η ίδια η δημιουργός ισχυρίζεται προσκαλεί τους θεατές να αναρωτηθούν «πώς θα θυμόμαστε τα φυσικά τοπία, όταν πια δεν υπάρχουν». Οι καλλιτέχνες διαχρονικά προσπάθησαν να συνδέσουν την τέχνη με τη φύση- από τα τοπία του Τέρνερ έως τους ουρανούς του Κόνσταμπλ και τις παρεμβάσεις του Ρίτσαρντ Λόνγκ. Ο Γιόζεφ Μπόις, με το εμβληματικό έργο του «7.000 Oaks», προέβαλε την ιδέα για το δέντρο ως σύμβολο αντοχής και στοχασμού, φυτεύοντας χιλιάδες βελανιδιές παραπέμπουν στη σταθερότητα της φύσης μέσα στον κόσμο που αλλάζει. Σε ανάλογο πνεύμα, το έργο «Ice Watch London» του Όλαφουρ Ελίασον το 2018 μετέφερε 24 παγόβουνα από τη Γροιλανδία στο κέντρο του Λονδίνου, μετουσιώνοντας την αφηρημένη έννοια της κλιματικής κρίσης. Η τέχνη σε έναν κόσμο που αλλάζει, δεν χρειάζεται έγκριση για να υπάρξει, δεν εξαρτάται από πολιτικές αποφάσεις, δρα άμεσα, αγγίζει το συναίσθημα και υποκινεί, συνιστώντας έναν τρόπο επανασύνδεσης με τον πλανήτη ως καταλύτης αλλαγής, επανενώνοντας γνώση και δράση. Μπορεί να σας ενδιαφέρει: Κοράλλια και κλιματική αλλαγή: Τι δείχνουν για το μέλλον της στάθμης της θάλασσας
Έξαρση εμφάνισης Μωβ μεδουσών στις ελληνικές θάλασσες
Οι μωβ μέδουσες κάνουν ξανά αισθητή την παρουσία τους στις ελληνικές θάλασσες, προκαλώντας ανησυχία και αναστάτωση στους λουόμενους. Οι επιστήμονες σημειώνουν ότι η υπερβολική προβολή του φαινομένου ενισχύει αδικαιολόγητους φόβους. Η Pelagia noctiluca εμφανίζεται συχνά σε διάφορες περιοχές της Μεσογείου. Η φετινή καταγραφή δείχνει έντονη παρουσία στον Παγασητικό Κόλπο και σε τμήματα της Εύβοιας, ενώ σύμφωνα με το Ελληνικό Παρατηρητήριο Βιοποικιλότητας, η έξαρση φαίνεται να επεκτείνεται και σε Σποράδες, με αναφορές από Σκιάθο και Σκόπελο. Παρότι τα ενοχλητικά τσιμπήματα μπορεί να αφήσουν επίμονα σημάδια, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι η μωβ μέδουσα δεν αποτελεί σοβαρή απειλή για τον άνθρωπο. Δείτε επίσης: Ελλάδα: Κορυφαίος Ευρωπαϊκός Προορισμός στα Telegraph Travel Awards 2025 Αιτίες έξαρσης Η περιβαλλοντική οργάνωση Αρχιπέλαγος επικεντρώνεται στις αιτίες που ευνοούν τον πολλαπλασιασμό των μεδουσών. Η δραματική μείωση των φυσικών θηρευτών τους, κυρίως λόγω υπεραλίευσης, οδηγεί στην αύξηση του πληθυσμού των μεδουσών. Το φαινόμενο θεωρείται κατά κανόνα τοπικό και παροδικό. Με κάποια παρατήρηση, οι λουόμενοι μπορούν να επιλέξουν παραλίες χωρίς συγκεντρώσεις μεδουσών. Η έξαρση εξελίσσεται ομαλά και δεν συνιστά εισβολή, εφόσον η μωβ μέδουσα είναι ένας βιοφωταυγής οργανισμός που εμφανίζεται κάθε χρόνο. Το Ελληνικό Παρατηρητήριο βιοποικιλότητας καλεί τους πολίτες να ενημερώνονται υπεύθυνα και να μην παρασύρονται από υπερβολές, συνιστώντας να αποφεύγουμε να αγγίζουμε ό,τι δεν γνωρίζουμε και δεν προφανώς αφαιρούμε τίποτα από το βυθό. Καταλήγοντας δε ότι η γνώση και ο σεβασμός του θαλάσσιου περιβάλλοντος παραμένουν το καλύτερο «όπλο» απέναντι σε οτιδήποτε ενδέχεται να προκύψει. Μπορεί να σας ενδιαφέρει: Βιώσιμες Πόλεις του Μέλλοντος – Τι Μπορούμε να Μάθουμε από το Άμστερνταμ και την Κοπεγχάγη;
Καύσωνες διαρκείας στην Ευρώπη: Στο κόκκινο πόλεις όπως η Αθήνα, η Μαδρίτη και η Λισαβόνα
Η υπερθέρμανση του πλανήτη παρατείνει τις περιόδους ακραίας ζέστης, επηρεάζοντας την υγεία, τις υποδομές και την καθημερινή ζωή εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών. Οι πόλεις καλούνται να επανασχεδιάσουν τις στρατηγικές τους απέναντι στο νέο αυτό καθεστώς. Η νέα πραγματικότητα των ευρωπαϊκών καλοκαιριών Οι ευρωπαϊκές πόλεις καλούνται να αντιμετωπίσουν μια νέα μορφή ζέστης: διαρκή, έντονη και εκτεταμένη. Οι θερμοκρασίες που υπερβαίνουν τους 32°C πλέον δεν περιορίζονται στους καλοκαιρινούς μήνες, αλλά συχνά εκτείνονται μέχρι το φθινόπωρο, ανατρέποντας όσα γνωρίζαμε για το κλίμα στην ήπειρο. Σύμφωνα με νέα μελέτη του οργανισμού Climate Resilience for All, η Ευρώπη βιώνει μια παρατεταμένη περίοδο «εποχών καύσωνα», με τις θερμές ημέρες να εξαπλώνονται μέσα στο έτος και να διαρκούν έως και πέντε μήνες. Η ανάλυση, η οποία βασίστηκε σε δεδομένα από το 2019 έως το 2023 σε 85 πόλεις παγκοσμίως, δείχνει πως οι περίοδοι ακραίας ζέστης φτάνουν κατά μέσο όρο τις 214 ημέρες. Οι πόλεις της Ευρώπης που ζεσταίνονται περισσότερο Ο αντίκτυπος αυτών των αλλαγών είναι εμφανής σε πολλές μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις. Η Αθήνα καταγράφει πλέον 145 ημέρες καύσωνα ετησίως, από τα μέσα Μαΐου έως και τις αρχές Οκτωβρίου, καθιστώντας την μία από τις πιο ευάλωτες μητροπόλεις της Ευρώπης. Στην Ιβηρική Χερσόνησο, η Λισαβόνα στην Πορτογαλία βιώνει 136 ημέρες υψηλών θερμοκρασιών, ενώ η Μαδρίτη ακολουθεί με 119 ημέρες. Οι παρατεταμένοι καύσωνες δεν επηρεάζουν μόνο τη θερμική άνεση των κατοίκων, αλλά και τη βιωσιμότητα των υποδομών, με φόντο τις προβλέψεις για άνοδο της θερμοκρασίας κατά έως και 4°C μέσα στις επόμενες δεκαετίες. Δείτε επίσης: Δημιουργικότητα και AI: Πώς οι καθημερινές συνήθειες κάνουν τη διαφορά Υγειονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της ακραίας ζέστης Η επίμονη ζέστη δημιουργεί σημαντικά προβλήματα στη δημόσια υγεία. Οι πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, όπως οι ηλικιωμένοι και όσοι πάσχουν από χρόνιες παθήσεις, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο θερμοπληξίας και άλλων σχετικών προβλημάτων. Παράλληλα, το φαινόμενο της αστικής θερμικής νησίδας —όπου οι πόλεις εμφανίζουν υψηλότερες θερμοκρασίες σε σχέση με τις γύρω αγροτικές περιοχές— επιδεινώνει την κατάσταση. Η αυξημένη ανάγκη για ψύξη επιβαρύνει τα ενεργειακά δίκτυα, ανεβάζοντας το κόστος και αυξάνοντας τις πιθανότητες διακοπών ρεύματος κατά τους θερινούς μήνες. Η ανάγκη για προσαρμογή: Τι μπορούν να κάνουν οι πόλεις Η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι πόλεις θα πρέπει να επιταχύνουν τα μέτρα προσαρμογής στο νέο θερμικό καθεστώς. Οι ειδικοί επισημαίνουν την ανάγκη για: • Αύξηση του αστικού πρασίνου, ώστε να μειωθεί η θερμοκρασία των πόλεων• Ανάπτυξη έγκαιρων συστημάτων προειδοποίησης για ακραία φαινόμενα• Ανασχεδιασμό των κτιρίων και των δημόσιων χώρων, ώστε να παρέχουν σκίαση, αερισμό και θερμική άνεση• Ενημερωτικές εκστρατείες για το κοινό, με στόχο την πρόληψη κινδύνων για την υγεία Καθώς οι παρατεταμένοι καύσωνες τείνουν να γίνουν η νέα κανονικότητα, η ενίσχυση της ανθεκτικότητας των πόλεων και η προστασία των κατοίκων καθίστανται επιτακτικές. Η επιβίωση και η ποιότητα ζωής στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις εξαρτώνται πλέον από την ταχύτητα και την αποτελεσματικότητα αυτών των παρεμβάσεων. Μπορεί να σας ενδιαφέρει: Ο Λίβανος αντιμετωπίζει τη χειρότερη ξηρασία στην ιστορία του
Ο Λίβανος αντιμετωπίζει τη χειρότερη ξηρασία στην ιστορία του
Η στάθμη των υδάτων στον μεγαλύτερο ταμιευτήρα του Λιβάνου, στον ποταμό Λιτάνι, έχει υποχωρήσει σε ιστορικά χαμηλά, καθώς η χώρα πλήττεται από αυτό που οι ειδικοί χαρακτηρίζουν ως τη χειρότερη ξηρασία που έχει καταγραφεί ποτέ. Η κατάσταση αυτή απειλεί σοβαρά τη γεωργία, την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και την παροχή νερού στα νοικοκυριά. Σύμφωνα με την Εθνική Αρχή του Ποταμού Λιτάνι, η εισροή υδάτων στη λίμνη Καραούν την τρέχουσα βροχερή περίοδο δεν ξεπέρασε τα 45 εκατομμύρια κυβικά μέτρα — ποσότητα που απέχει πολύ από τον μέσο ετήσιο όρο των 350 εκατομμυρίων. Το 2024, η λίμνη δέχθηκε 230 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού. Σήμερα, όμως, το εναπομείναν απόθεμα των 61 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων στη λίμνη Καραούν θεωρείται μη αξιοποιήσιμο λόγω σοβαρής μόλυνσης, όπως επισημαίνει η Αρχή. Ο Σάμι Αλαουίεχ αναφέρει “Υπήρξαν ξηρά έτη το 1989, 1990 και 1991, αλλά φέτος είναι η πιο ξηρή χρονιά”. Υπογραμμίζει επιπλέον ότι “Αντιμετωπίζουμε πρόβλημα λειψυδρίας σε όλα τα εδάφη και τις λεκάνες του Λιβάνου”. Η ακτογραμμή της λίμνης Καραούν έχει συρρικνωθεί εντυπωσιακά, φανερώνοντας σκασμένο χώμα και μαραμένη βλάστηση, σύμφωνα με εναέριες εικόνες που δημοσίευσε το Reuters. Δείτε επίσης: Μπαταρίες λιθίου με αντοχή στον χειμώνα – Το νέο project της Κίνας Όπως δήλωσε ο Αλαουίεχ, η λειτουργία των υδροηλεκτρικών σταθμών του Λιβάνου που συνδέονται με τη λεκάνη του Λιτάνι έχει ανασταλεί, με αποτέλεσμα οικονομικές απώλειες και ακόμη μεγαλύτερη επιβάρυνση στα προγράμματα διακοπών ρεύματος της Electricité du Liban. “Υπάρχουν δύο βασικοί παράγοντες: η μείωση των βροχοπτώσεων και η πίεση στους υπόγειους υδροφορείς” αναφέρει. Μελέτη της Αρχής δείχνει πως η υπερθέρμανση του πλανήτη και οι μεταβολές στα καιρικά μοτίβα προκαλούν πιο συχνές ξηρασίες και άνοδο θερμοκρασιών, με αποτέλεσμα την αυξημένη απώλεια εδαφικής υγρασίας και τη μειωμένη αναπλήρωση των υπόγειων υδάτων. Η κρατική επιχείρηση ηλεκτρισμού προχώρησε σε μείωση της παροχής σε ορισμένες περιοχές από 20 σε 10 ώρες ημερησίως, ενώ στην καλλιεργήσιμη περιοχή γύρω από το Καραούν, στην κοιλάδα Μπεκάα, οι αγρότες έχουν ήδη αρχίσει να πλήττονται. Η Σάφα Ίσσα αναφέρει ότι “Δεν έχω ξαναδεί τέτοια ξηρασία ή τέτοια έλλειψη βροχής όπως φέτος”, ενώ υπογραμμίζει πως “Παλιά είχαμε χιόνια που έφταναν μέχρι το ένα μέτρο. Τώρα, έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε που είδαμε χιόνι”. Η πίεση αυξάνεται εξαιτίας της ασταθούς ηλεκτροδότησης, που είναι κρίσιμη για τη λειτουργία των συστημάτων άρδευσης. “Ποτίζεις για τρεις ώρες, μετά σταματάς για άλλες τρεις” επισημαίνει ο Φαγιέζ Ομέις, ντόπιος αγρότης. Η Σούζι Χουαγιέκ, σύμβουλος στο Υπουργείο Ενέργειας και Υδάτων της Βηρυτού, δήλωσε ότι θα προχωρήσει σε πανεθνική εκστρατεία ενημέρωσης για τον περιορισμό της κατανάλωσης μέσα στις επόμενες δέκα ημέρες. Μπορεί να σας ενδιαφέρει: Οι δείκτες της κλιματικής κρίσης “χτυπούν κόκκινο” – Δραματική προειδοποίηση από ειδικούς
Πλαστικό τέλος; Διάσπαση 90% σε μόλις 30 λεπτά από επιστήμονες
Ειδικοί επιστήμονες από το Τμήμα Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας (UNSW) ισχυρίζονται ότι μπορούν να διασπάσουν το 90% του πλαστικού μίας χρήσης μέσα σε μόλις 30 λεπτά, υποστηρίζοντας ότι το καταφέρνουν μόνο με τη χρήση αέρα, μωβ φωτός και λίγες χημικές ουσίες. Ερευνητική ομάδα του UNSW επιχειρεί να αποδομήσει το πολυστυρένιο, έναν τύπο αφρώδους πλαστικού, μη βιοδιασπώμενο το οποίο χρησιμοποιείται για την κατασκευή συσκευασιών μίας χρήσης, συνήθως για τη μεταφορά φαγητού. Σημειώνεται ότι το φελιζόλ είναι επιβλαβές για το περιβάλλον, εφόσον διασπάται σε μικρότερα τμήματα, που λόγω του χαμηλού βάρους τους μπορούν να «ταξιδέψουν» και να μολύνουν θάλασσες, αλλά και πηγές πόσιμου νερού, καταλαμβάνοντας ενδεχομένως συνολικά έως και το 30% του όγκου των χώρων υγειονομικής ταφής. Δείτε επίσης: Drone σε μέγεθος κουνουπιού για παρακολουθήσεις στην Κίνα Σημειώνεται ότι στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες έχει αποφασιστεί η απαγόρευση της διάθεσής του. Οι ερευνητές διατείνονται ότι έχουν επιτύχει τη διάσπασή του με τη χρήση τριχλωριούχου σιδήρου, μια ανόργανη χημική ένωση, σε συνδυασμό με φως και οξυγόνο, χημική ένωση προσιτή και ευρέως προσβάσιμη, εύκολα χρησιμοποιήσιμη στον τομέα της ανακύκλωσης. Συγκεκριμένα η ομάδα χρησιμοποιώντας ένα αμυδρό, μωβ φως σε περιβάλλον εργαστηρίου διαπίστωσε ότι η διάσπαση είναι δυνατή, ενώ ανάλογα ήταν τα αποτελέσματα και με τη χρήση ηλιακού φωτός, σε μια διαδικασία ασφαλώς πιο αργή. Οι ερευνητές διαχώρισαν επτά μοναδικές κατηγορίες πολυμερών κατά 90% μέσα σε μόλις 30 λεπτά, ενώ μετά τρεις ώρες, το ποσοστό έφτασε το 97%. Σύμφωνα με έκθεση που δημοσιεύθηκε στο Macromolecular Rapid Communications: «Η διαδικασία μπορεί να αποδομήσει έως και 97% του πολυμερούς σε λιγότερο από 3 ώρες. Αυτή η διαδικασία αποικοδόμησης μπορεί εύκολα να ελεγχθεί με το σβήσιμο του φωτός, το οποίο επιτρέπει την ακριβή ρύθμιση του ρυθμού αποικοδόμησης, ενισχύοντας την αποτελεσματικότητα της μεθόδου. Συνολικά, αυτή η μέθοδος παρέχει μια βιώσιμη μέθοδο για την αποικοδόμηση διαφόρων τύπων πολυμερών με χαμηλή ενεργειακή κατανάλωση». Σημειώνεται ακόμη ότι η συγκεκριμένη τεχνική έχει σχεδιαστεί ώστε τα σκληρά πολυμερή να μετατρέπονται σε επαναχρησιμοποιήσιμες πρώτες ύλες, γεγονός που καθιστά απολύτως κατάλληλη τη μέθοδο αυτή για υπηρεσίες διαχείρισης αποβλήτων, με το υπολειπόμενο προκύπτον προϊόν κατάλληλο να χρησιμοποιηθεί ως πρώτη ύλη για ένα νέο προϊόν από πολυμερές. Μπορεί να σας ενδιαφέρει: Σύμπραξη του Εθνικού Γεωλογικού Μουσείου (ΕΑΓΜΕ) με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής
Επικίνδυνες ουσίες σε ζιζανιοκτόνα απειλούν την υγεία
Η τοξική χημική ουσία Diquat που έχει αντικαταστήσει την ύποπτη για εκδήλωση καρκίνου γλυφοσάτη σε ζιζανιοκτόνα στις Ηνωμένες Πολιτείες, φαίνεται να συνδέεται με μη αναστρέψιμη βλάβη οργάνων του ανθρώπου. Σύμφωνα με έκθεση ερευνητών του Νοσοκομείου Σουίνινγκ στην επαρχία Σιχουάν στην Κίνα, δημοσιευμένη στο Frontiers in Pharmacology, το Diquat, συγγενική ουσία του Paraquat, ενός ζιζανιοκτόνου 28 φορές πιο τοξικού από τη γλυφοσάτη, έχει απαγορευτεί σε 70 χώρες, παρότι εφαρμόζεται σε οπωρώνες και αμπελώνες, με αυξανόμενη διαρκώς χρήση. Συγκεκριμένα το διπυριδυλικό ζιζανιοκτόνο που χρησιμοποιείται ευρέως στη γεωργία και στον έλεγχο ζιζανίων χάρη στην ταχεία δράση του και την αποτελεσματικότητά του, είναι ανθεκτικό στο περιβάλλον και διαλύεται στο νερό, εγείροντας ανησυχία για τις επιπτώσεις στο περιβάλλον και τον άνθρωπο. Σύμφωνα με το πόρισμα της έκθεσης «Η υψηλή διαλυτότητά του στο νερό και η σταθερότητά του σε όξινα και ουδέτερα περιβάλλοντα συμβάλλουν στα επίμονα περιβαλλοντικά του υπολείμματα». Παρότι το Diquat εμφανίζει χαμηλότερη οξεία τοξικότητα σε σύγκριση με το ζιζανιοκτόνο Paraquat, φαίνεται να αποτελεί σημαντική απειλή για τα οικοσυστήματα, εξαιτίας ακριβώς αυτής της δυνατότητάς του για βιοσυσσώρευση και μακροχρόνια παραμονή στο έδαφος και τα υδάτινα σώματα. Δείτε επίσης: Top 5 Σταθμοί στην Ιατρική Επιστήμη: Επαναστατικές Ανακαλύψεις στην Ιστορία της Υγείας Το Diquat εισέρχεται επιπλέον στο σώμα μέσω του πεπτικού συστήματος. Ο βασικός μηχανισμός της τοξικότητάς του παραπέμπει στο οξειδωτικό στρες που προκαλείται από τα αντιδραστικά είδη οξυγόνου, το οποίο όχι μόνο βλάπτει τη λειτουργία του εντερικού φραγμού, αλλά επιδεινώνει τη φλεγμονή, διαταράσσοντας την ισορροπία του εντερικού μικροβιώματος και την κανονική παραγωγή μεταβολικών προϊόντων Οι ερευνητές επισημαίνουν: «Κύριος στόχος της τοξικότητας της ουσίας είναι το έντερο, καθώς μέσω της κατάποσης επιτρέπεται να βλάψει άμεσα τα εντερικά επιθηλιακά κύτταρα, να διαταράξει τις στενές συνδέσεις, να προκαλέσει φλεγμονώδεις αποκρίσεις». Ενώ μπορεί να επηρεάσει τους νεφρούς και υπάρχουν ενδείξεις για βλάβες σε πνεύμονες και νευρικό σύστημα. Σημειώνεται ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε απαγορεύσει την χρήση του το 2018 εξαιτίας του «υψηλού κινδύνου» για τους εργαζόμενους και τους πολίτες. Στη Βραζιλία, όπως, όπου παραμένει δημοφιλές και τα προστατευτικά μέτρα που λαμβάνουν οι αγρότες είναι ελάχιστα, υπάρχουν πολλές αναφορές για δηλητηριάσεις. Στις ΗΠΑ, όπου εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται το Diquat και το Paraquat, καταγράφονται ασθένειες που συνδέονται με τις ουσίες. Ωστόσο, οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι οι περισσότερες μελέτες βασίστηκαν σε δεδομένα τρωκτικών, χωρίς να υπάρχουν έρευνες σε ανθρώπους που να επιβεβαιώνουν τα ευρήματα, ζητώντας μάλιστα να μελετηθούν ενδελεχώς πληθυσμιακές ομάδες που εκτίθενται στην ουσία, υπαγορευόμενες από στοχευμένες στρατηγικές που εστιάζουν στο έντερο και βελτιωμένα υπολογιστικά μοντέλα για την ει δυνατόν καλύτερη κατανόηση των επιπτώσεων. Οι ειδικοί ερευνητές τονίζουν με επιφύλαξη :«[Η σε βάθος] διερεύνηση των τοξικολογικών μηχανισμών του παραμένει απαραίτητη για την οικολογική αποκατάσταση σε μολυσμένες περιοχές, την κλινική διαχείριση περιπτώσεων δηλητηρίασης και την αξιολόγηση της τοξικότητας των δομικά συγγενών ζιζανιοκτόνων.» Μπορεί να σας ενδιαφέρει: Το ανακυκλωμένο πλαστικό ενδέχεται να επηρεάζει μεταβολισμό και ορμόνες
Το ανακυκλωμένο πλαστικό ενδέχεται να επηρεάζει μεταβολισμό και ορμόνες
Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Ένωση παράγονται ετησίως 380 εκατ. τόνοι πλαστικού παγκοσμίως, ενώ μόνο το 9% ανακυκλώνεται. Το μεγαλύτερο μέρος των πλαστικών αποτεφρώνεται, καταλήγει σε χώρους υγειονομικής ταφής ή φτάνει στον ωκεανό επιδρώντας αρνητικά στα θαλάσσια είδη. Η αύξηση της παραγωγής, αφού τα τελευταία μάλιστα 10 χρόνια έχει παραχθεί περισσότερο πλαστικό από ό,τι σε ολόκληρο τον 20ό αιώνα, έχει οδηγήσει τους αρμόδιους φορείς σε αναζήτηση λύσεων για τον περιορισμό των επιπτώσεων της πλαστικής ρύπανσης, όπως η ανακύκλωση, διαδικασία η οποία συνδέεται με αρκετές προκλήσεις και περιορισμούς, λόγω των πρόσθετων και των μειγμάτων από πολυμερή που περιέχονται στα προς ανακύκλωση προϊόντα. Σύμφωνα με μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ στη Σουηδία και της Λειψίας στη Γερμανία χιλιάδες είναι τα χημικά πρόσθετα και άλλες τοξικές ουσίες που σχεδόν ποτέ δεν αναφέρονται και μπορούν να καταλήξουν σε ανακυκλωμένα προϊόντα. Σε έκθεση που δημοσιεύθηκε στο Journal of Hazardous Materials έχει αποδειχθεί ότι ανακυκλώνονται και επικίνδυνες χημικές ουσίες σε νέα υλικά και προϊόντα και μάλιστα από τις 16.000 χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται στην παραγωγή πλαστικών οι 4.200 φαίνεται να έχουν επικίνδυνες ιδιότητες. Ειδικότερα πολλές από αυτές ανήκουν στις κατηγορίες των πλαστικοποιητών, των επιβραδυντών φλόγας, των αντιοξειδωτικών, των σταθεροποιητών υπεριώδους ακτινοβολίας ή των αντιμικροβιακών παραγόντων. Ελάχιστες εξ αυτών μπορεί να ρυθμιστούν σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται στα πλαστικά δεν είναι ανιχνεύσιμες καθ’ όλη τη διάρκεια του κύκλου ζωής τους, πράγμα που σημαίνει ότι ούτε οι καταναλωτές, ούτε οι διαχειριστές αποβλήτων, συμπεριλαμβανομένων των εγκαταστάσεων ανακύκλωσης, γνωρίζουν ποια πλαστικά περιέχουν ποιες χημικές ουσίες και πόσα έρχονται σε επαφή με άλλες όπως τα φυτοφάρμακα. Ενώ με τη σειρά τους οι μελετητές επισημαίνουν επανειλημμένα ότι οι ισχύοντες κανονισμοί για τις πλαστικές χημικές ουσίες είναι ανεπαρκείς για την προστασία της ανθρώπινης υγείας και του περιβάλλοντος. Δείτε επίσης: Δημιουργικότητα και AI: Πώς οι καθημερινές συνήθειες κάνουν τη διαφορά Συγκεκριμένα σε μία προσπάθεια να διερευνήσουν τις πιθανές συνέπειες για την υγεία οι ερευνητές των δύο πανεπιστημίων συγκέντρωσαν σφαιρίδια από ανακυκλωμένο πλαστικό πολυαιθυλενίου από Ινδία, Νιγηρία και Ταϊβάν. Διαπίστωσαν ότι τα σφαιρίδια μπορούν να απελευθερώσουν χημικές ουσίες στο νερό επιδρώντας αρνητικά στο ενδοκρινικό σύστημα και τον μεταβολισμό των λιπιδίων σε προνύμφες ψαριού-ζέβρα. Ακολούθησαν την ακόλουθη διαδικασία: τοποθέτησαν σε δεξαμενές με νερό τα σφαιρίδια για 48 ώρες και στη συνέχεια τις προνύμφες του ψαριού-ζέβρα για διάστημα πέντε ημερών. Από τις μετρήσεις στα ψάρια διαπίστωσαν αύξηση στη γονιδιακή έκφραση που σχετίζεται με τον μεταβολισμό των λιπιδίων, την λιπογένεση και την ενδοκρινική ρύθμιση. Η Αζόρα Κόνιγκ Καρντγκάρ, επικεφαλής συντάκτρια και ερευνήτρια οικοτοξικολογίας στο Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ εξηγεί: «Αυτοί οι σύντομοι χρόνοι έκθεσης αποτελούν έναν ακόμη δείκτη των κινδύνων που θέτουν οι χημικές ουσίες στα πλαστικά για τους ζωντανούς οργανισμούς. Οι επιπτώσεις που παρατηρήσαμε δείχνουν ότι η έκθεση μπορεί να αλλάξει τη φυσιολογία και την υγεία των ψαριών». Από παλαιότερη μελέτη είχαν προκύψει ανάλογες συνέπειες στον άνθρωπο και δη στο αναπαραγωγικό σύστημα από την έκθεση σε τοξικές ουσίες στα πλαστικά. Η Μπέθανι Κάρνεϊ Άλμροθ, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ και ερευνήτρια, διευκρινίζει: «Αυτό είναι το κύριο εμπόδιο στην ιδέα της ανακύκλωσης πλαστικού. Δεν έχουμε ποτέ πλήρη γνώση για το ποιες χημικές ουσίες θα καταλήξουν σε ένα αντικείμενο κατασκευασμένο από ανακυκλωμένο πλαστικό. Υπάρχει επίσης σημαντικός κίνδυνος ανάμειξης χημικών ουσιών, που καθιστούν το ανακυκλωμένο πλαστικό τοξικό». Σημειώνεται ότι οι επιστήμονες υπολόγισαν τις χημικές ουσίες που απελευθερώθηκαν στο νερό κατά τις πρώτες 48 ώρες, εντόπισαν πολλές ενώσεις, με το μείγμα τους να μεταβάλλεται σύμφωνα με τα διαφορετικά σφαιρίδια. Ανάμεσα σε αυτές εντόπισαν σταθεροποιητές υπεριώδους ακτινοβολίας και πλαστικοποιητών, φυτοφάρμακα και βιοκτόνα, εκτιμώντας ότι με αυτά μπορεί να έχουν μολυνθεί τα πλαστικά κατά την πρώτη φάση χρήσης τους, πριν γίνουν απόβλητα και ανακυκλωθούν. Αυτό το εύρημα οδηγεί τους ειδικούς επιστήμονες να επισημάνουν στους αρμόδιους φορείς ότι οφείλουν να απαγορεύσουν ή έστω να περιορίσουν τα επικίνδυνα χημικά στα πλαστικά, αυξάνοντας ταυτόχρονα την επιζητούμενη διαφάνεια στην αλυσίδα παραγωγής τους, ώστε να μπορούν να ανακυκλωθούν με ασφαλή και βιώσιμο τρόπο. Μπορεί να σας ενδιαφέρει: Έκπληξη από νέα μελέτη: Περισσότερα μικροπλαστικά σε γυάλινες φιάλες από ό,τι σε πλαστικές
Κοράλλια και κλιματική αλλαγή: Τι δείχνουν για το μέλλον της στάθμης της θάλασσας
Τα κοράλλια, εκτός από τη ζωτική τους σημασία για τα θαλάσσια οικοσυστήματα, αποτελούν έναν αναπάντεχο αλλά πολύτιμο σύμμαχο για την επιστημονική έρευνα. Μέσα από τα απολιθώματά τους, οι επιστήμονες αποκτούν πρόσβαση σε δεδομένα του παρελθόντος που αποκαλύπτουν πώς έχει μεταβληθεί η στάθμη των ωκεανών και τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τις μελλοντικές εξελίξεις. Πρόσφατη μελέτη από επιστημονικές ομάδες του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν-Μάντισον και του Πανεπιστημίου της Φλόριντα έφερε στο φως αποκαλυπτικά στοιχεία από απολιθωμένα κοράλλια στις Σεϋχέλλες. Η έρευνα έδειξε ότι, πριν από περίπου 122.000 έως 123.000 χρόνια, κατά τη διάρκεια μιας θερμής περιόδου με παρόμοιες θερμοκρασίες με τις σημερινές, η άνοδος της στάθμης των θαλασσών δεν συνέβη σταδιακά, αλλά σε τρεις απότομες και σύντομες φάσεις μέσα σε ένα διάστημα περίπου 6.000 ετών. Αυτή η απροσδόκητη ταχύτητα μεταβολής της στάθμης των υδάτων εγείρει ανησυχίες για το τι ενδέχεται να ακολουθήσει, καθώς η σημερινή αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας θα μπορούσε να επιφέρει παρόμοια ή ακόμη πιο έντονα φαινόμενα. Δείτε επίσης: Ανιχνευτής διαρροών $150.000 που ίσως καθορίσει το μέλλον του υδρογόνου Η καθηγήτρια γεωεπιστημών Άντρεα Ντάτον, μία από τις κύριες συντάκτριες της μελέτης, επισημαίνει πως τα ευρήματα δείχνουν ότι η αλλαγή στην ποσότητα των πάγων και στη στάθμη της θάλασσας μπορεί να είναι ξαφνική και έντονη. Αυτή η διαπίστωση έχει ιδιαίτερη σημασία για όσους σχεδιάζουν πολιτικές αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης και διαχείρισης των κινδύνων που σχετίζονται με τη θάλασσα. Κατά την τελευταία μεσοπαγετώδη περίοδο, οι πάγοι στους πόλους δεν αντέδρασαν με τον ίδιο τρόπο στις αλλαγές της θερμοκρασίας, με αποτέλεσμα να λιώνουν και να επεκτείνονται σε διαφορετικούς χρόνους. Οι θερμοκρασίες στα δύο ημισφαίρια δεν συγχρονίζονταν, γεγονός που προκάλεσε ασύμμετρες αυξομειώσεις στη στάθμη της θάλασσας. Ωστόσο, σήμερα, με την υπερθέρμανση του πλανήτη να επηρεάζει ταυτόχρονα και τα δύο ημισφαίρια, το ενδεχόμενο μιας μαζικής και ταχείας τήξης των πάγων είναι πιο ρεαλιστικό από ποτέ. Η Ντάτον αναφέρει ότι, με βάση τις ήδη καταγεγραμμένες θερμοκρασίες, η μέση παγκόσμια άνοδος της στάθμης της θάλασσας θα μπορούσε να φτάσει ακόμη και τα 10 μέτρα. Οι επιπτώσεις ενός τέτοιου σεναρίου θα ήταν καταστροφικές, κυρίως για τις παράκτιες περιοχές, τις υποδομές, την τοπική οικονομία και τα οικοσυστήματα. Η έρευνα αποτελεί ξεκάθαρη προειδοποίηση: απαιτούνται άμεσα μέτρα περιορισμού των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, καθώς και στρατηγικός σχεδιασμός για την προσαρμογή των κοινωνιών στα πιθανά μελλοντικά σενάρια. Μπορεί να σας ενδιαφέρει: Θαλάσσια κρίση: Οι αχινοί εκτοπίζουν τα κοράλλια