Μια ορατή αλλά εξαιρετικά σοβαρή απειλή για τα δάση, θεμέλιο της βιοποικιλότητας και προστασίας απέναντι στην κλιματική αλλαγή, η μείωση των ζώων που μεταφέρουν σπόρους, διασπείροντάς τους και ευνοώντας έτσι την αναγέννηση της βλάστησης.
Το ταξίδι του σπόρου αρχίζει τη στιγμή της κατανάλωσης από ένα ζώο. Μαλακώνει από τα οξέα του στομάχου και όταν αποβληθεί από τον οργανισμό μεταφέρεται σε ένα άλλο σημείο.
Ωστόσο, ολόκληροι πληθυσμοί ζώων, εξαιτίας της ανθρώπινης παρέμβασης με την αποψίλωση, το κυνήγι και την καταστροφή των οικοτόπων, όπως αναφέρει μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Nature Reviews Biodiversity, πουλιά, θηλαστικά, ψάρια και μερικά αμφίβια, που έχουν αναλάβει αυτόν τον ρόλο συρρικνώνονται δραματικά. Με αποτέλεσμα, πολλά δέντρα να μην επιβιώνουν, η βιοποικιλότητα των δασών να περιορίζεται, και η ικανότητα των δασών να απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα να μειώνεται διαρκώς και επομένως να παρεμποδίζεται η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Δείτε επίσης: Το μέλλον της ενέργειας: Πώς οι μονάδες άνθρακα γίνονται πυρήνες AI
Συγκεκριμένα για παράδειγμα στον Αμαζόνιο και στο Ατλαντικό Δάσος, περίπου το 90% των δέντρων εξαρτώνται από τα ζώα για να μεταφέρουν τους σπόρους τους. Όπως επισημαίνει ο Μάουρο Γκαλέτι, συνδιευθυντής του Κέντρου Έρευνας για τη Δυναμική της Βιοποικιλότητας και την Κλιματική Αλλαγή (CBioClima), στο Ινστιτούτο Βιοεπιστημών του Κρατικού Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο στη Βραζιλία, για να αναπτυχθεί ένα δέντρο κομπάιμα το δάσος χρειάζεται τουκάν και πιθήκους για να διασπείρουν τους σπόρους του. Όχι μόνο συμβάλλουν συμβάλλουν στην αναγέννηση των δασών, αλλά ενισχύουν και την αποθήκευση του άνθρακα. Οι ερευνητές ωστόσο επισημαίνουν ότι παρά τη σημαντική συμβολή τους, δεν αξιολογούνται επαρκώς, και κρίνουν απαραίτητο να συμπεριληφθούν τα ζώα που τρέφονται με καρπούς στην προσπάθεια αποκατάστασης της βιοποικιλότητας και της δέσμευσης διοξειδίου του άνθρακα.
«Η αποκατάσταση δεν αφορά μόνο τη φύτευση δέντρων. Πρέπει να λάβετε υπόψη ποιος θα διατηρήσει το μέλλον αυτού του δάσους, δηλαδή τα ζώα που διασκορπίζονται. Πριν από λίγα χρόνια, πίστευαν ότι φυτεύοντας το δάσος, αυτά τα ζώα θα έρχονταν σε αυτό. Αλλά δεν λειτουργεί έτσι. Είναι πολύ πιο περίπλοκο να έχεις ένα αποκατεστημένο δάσος σε λειτουργία», υπογράμμισε ο Γκαλέτι.
Οι επιστήμονες καταλήγουν ότι αν δεν υπάρξουν άμεσα μέτρα για την προστασία αυτών των ειδών, οι προσπάθειες αναδάσωσης και αποκατάστασης οικοσυστημάτων κινδυνεύουν να υπονομευτούν.