Πέρα από την επιστήμη και την πολιτική, η τέχνη φαίνεται να αποκτά κεντρικό ρόλο στην παγκόσμια περιβαλλοντική διακυβέρνηση. Οργανισμοί και θεσμοί αναδεικνύουν τη δημιουργική έκφραση στο επίκεντρο των διεθνών συζητήσεων για το μέλλον της Γης, όπως για παράδειγμα αποτελεί το πολιτιστικό πρόγραμμα της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για τους Ωκεανούς (UNOC), που ξεκινά στις 9 Ιουνίου στη Νίκαια της Γαλλίας.
Μια κοινωνική συζήτηση για τον Ωκεανό
Η έκθεση «Becoming Ocean» στο πλαίσιο της Διάσκεψης, συγκεντρώνει πάνω από 20 καλλιτέχνες που ανακινούν τις κρίσιμες προκλήσεις που απειλούν τους ωκεανούς. Οι δημιουργοί χρησιμοποιούν την τέχνη για να εμπνεύσουν επιστήμονες, ειδικούς και πολιτικούς, υιοθετώντας ένα νέο, βιωματικό τρόπο επικοινωνίας της οικολογικής αγωνίας.
Δείτε επίσης: Ελλάδα: Κορυφαίος Ευρωπαϊκός Προορισμός στα Telegraph Travel Awards 2025
Διακρίνεται η βραβευμένη για το διαδραστικό έργο «Specimens of Time, Hoh Rain Forest, 2025», στο πλαίσιο των Digital Art Awards Μάγια Πέτρικ. Φωτεινά γλυπτά με τη μορφή γυάλινων κύβων, που αλλάζουν χρώμα σε πραγματικό χρόνο με βάση δεδομένα θερμοκρασίας από το δάσος Hoh στην Ουάσινγκτον. Το έργο όπως η ίδια η δημιουργός ισχυρίζεται προσκαλεί τους θεατές να αναρωτηθούν «πώς θα θυμόμαστε τα φυσικά τοπία, όταν πια δεν υπάρχουν».
Οι καλλιτέχνες διαχρονικά προσπάθησαν να συνδέσουν την τέχνη με τη φύση- από τα τοπία του Τέρνερ έως τους ουρανούς του Κόνσταμπλ και τις παρεμβάσεις του Ρίτσαρντ Λόνγκ. Ο Γιόζεφ Μπόις, με το εμβληματικό έργο του «7.000 Oaks», προέβαλε την ιδέα για το δέντρο ως σύμβολο αντοχής και στοχασμού, φυτεύοντας χιλιάδες βελανιδιές παραπέμπουν στη σταθερότητα της φύσης μέσα στον κόσμο που αλλάζει.
Σε ανάλογο πνεύμα, το έργο «Ice Watch London» του Όλαφουρ Ελίασον το 2018 μετέφερε 24 παγόβουνα από τη Γροιλανδία στο κέντρο του Λονδίνου, μετουσιώνοντας την αφηρημένη έννοια της κλιματικής κρίσης.
Η τέχνη σε έναν κόσμο που αλλάζει, δεν χρειάζεται έγκριση για να υπάρξει, δεν εξαρτάται από πολιτικές αποφάσεις, δρα άμεσα, αγγίζει το συναίσθημα και υποκινεί, συνιστώντας έναν τρόπο επανασύνδεσης με τον πλανήτη ως καταλύτης αλλαγής, επανενώνοντας γνώση και δράση.